Królestwa Elizji, niegdyś cierpiące w wyniku niekończących się wojen, w końcu podjęły prawdziwą naturę swojego świata. Magię, która utrzymuje ich cudowny wymiar w całości, można podtrzymać jedynie w drodze konfliktu. Królestwa połączyły się zatem w jednoczącym je sporze zwanym Wielką Koronacją. Więzy niektórych sojuszy zdają się jednak słabnąć...
Wojownicze Królowe — seria skórek w alternatywnym uniwersum League of Legends.
Ukazywał on świat, w którym bohaterki stawiały się jako królowe i brały udział w specjalnym wydarzeniu zwanym jako Koronacja, która decyduje o losach ich królestw poprzez walki z przeróżnymi niebezpiecznymi bestiami.
Historia[]
Wojownicza Królowa Janna[]
Pochodząca z Aurai i unosząca się wysoko ponad turniejem Królowa Janna dosłownie patrzy z góry na całą sprawę. Bez bohaterki wybranej w ramach Koronacji zniknie jednak magia, która pozwala samotniczym mieszkańcom Aurai żyć długo. Janna zstępuje więc na ziemię, aby po raz kolejny pokazać światu swą moc. Robi to wszystko w celu ochrony swego ludu.
Aurai[]
Królowa Aurai przyglądała się tegorocznym uczestniczkom, a także wszystkim herbom i godłom, które dumnie poniosą do boju.
— Jesteś tu, by patrzeć z góry na nas, nędznych śmiertelników, królowo Janno? — Głos 
Qiyany wyrwał ją z zadumy.
— Drobna królowo — odrzekła Janna głosem zimnym niczym sławetne wichry Aurai — walczę w turnieju rok po roku, żeby magia herbu podtrzymywała życie mojego ludu.
Qiyana przewróciła oczami, nie przejawiając ani krzty pokory. Janna zacisnęła dłoń na swoim kosturze i po raz kolejny przemówiła.
— Aurai boryka się ze znacznie większymi fluktuacjami magii niż pozostałe regiony Elizji. Jeżeli zbyt wiele z was polegnie, moje królestwo ucierpi. Nie będę ryzykować naszego dobrobytu, powierzając go umiejętnościom niedoświadczonych królowych.
Zanim Qiyana miałą szansę odpowiedzieć, rozległo się brzmienie rogu. Janna poszybowała w powietrze, unosząc się wysoko ponad areną. Spoglądając na oczekującą na dole śmiercionośną menażerię, wypatrzyła gryfa wylegującego się w ruinach starej, zniszczonej wieży, przyczajoną nieopodal mantykorę i więcej bestii dookoła.
Królowa uniosła swój kostur i przywołała potężny wicher, za sprawą którego wieża zawaliła się, grzebiąc zamieszkującego ją potwora żywcem. Kolejnym machnięciem kostura równie szybko rozprawiła się z drugą poczwarą. A potem następną i następną. Jej herb lśnił mocniej wraz z energią każdego kolejnego zwycięstwa. Janna uśmiechnęła się. W jej uzdolnionych rękach Aurai było bezpieczne.
Wojownicza Królowa Rell[]
Młoda kobieta z cierpiącego na niedobory magii królestwa Calamitii. Po przeprowadzeniu na niej serii magicznych eksperymentów szemrana klika arystokratów zgłosiła ją do udziału w Koronacji. Teraz, zdobywszy koronę i moc swojego herbu, Rell odkryła, że nadane jej moce zostały skradzione od mieszkańców jej kraju i poprzysięgła zemstę na tych, którzy nią manipulowali.
Calamitia[]
Rell stała nad ciałem swojego byłego wezyra, ściskając w dłoni drzewce lancy. Pozostali zgromadzeni rozbiegli się i skryli w każdej odrobinie cienia, jaką tylko byli w stanie wypatrzeć. — Stworzyliśmy cię! — rozbrzmiało łkanie. — To dzięki nam tu jesteś! Błagania nie dobiegły jednak jej uszu. Czując w sobie mistyczną energię korony, godła oraz jej magicznego herbu, Rell nie usłyszała nic poza lamentami biednych, schorowanych i umierających poddanych w Calamitii. Lamentami ludu, którego magię pochłonęli bogaci arystokraci, aby utrzymać na miejscu swoją marionetkę dumnie zwaną królową.
Ale teraz została koronowana. Jej pułapka zadziałała. Jedynie, co pozostało do zrobienia, to rozprawić się z tymi zdradzieckimi żmijami, które już zbyt wiele czasu zatruwały jej wspaniałe królestwo.
Zrobiła krok do przodu. Tuż za nią stanęła ogromna bestia stworzona z pancerza i magii. Kolejny krok. Wokół niej zawirowała aura starych czarów, a insygnia Rell, przepełnione skradzioną z jej miasta mocą, zaczęły drżeć. Teraz to ona była królestwem Calamitii, jej zarządczynią i bohaterką. Przywrócenie do niego magii było jej powinnością. Jeżeli nie dla wszystkich Calamitian, to chociaż dla dzieci Calamitii, które tak ją podziwiały i które ona tak bardzo kochała. To była jej uroczysta przysięga.
— Wszyscy stracicie tu życie — obiecała. I dotrzymała danego słowa.
Wojownicza Królowa Diana[]
Wygnana za herezję Diana postanowiła powrócić do swojego królestwa wyłącznie po to, aby uratować swój lud. Zamierza wykorzystać Koronację, aby udowodnić swoją wartość i zmusić starszyznę Eozji, by przyznała rację jej wierzeniom — głoszącym, że Herb odpowiada na wolę narodu, nie jego przywódców.
Wojownicza Królowa Diana (Prestiżowa Edycja)[]
Po odkryciu prawdy podczas swojej ceremonii nominacji Diana nie pozwoli, żeby cokolwiek stanęło na jej drodze. Diana, odziana w nową zbroję, tak samo solidną jak jej determinacja, zamierza ujarzmić zarówno potwory turnieju, jak i głodny władzy zakon religijny, który zdusił Eozję.
Eozja[]
Diana zamknęła oczy i pozwoliła, aby napięcie odpłynęło z jej ramion. Herb lśnił, kiedy wyciągnęło po niego dłoń i podniosła go z ołtarza, pomijając przy tym wszystkie teokratyczne rytuały świątyni. 
Leona najpierw wyglądała na wstrząśniętą, potem na jej twarzy pojawił się smutek. Diana była jednak pewna, że spod tej zewnętrznej warstwy emocji wyczuwała nutę dumy. Nie zważając na uczucia Leony, Diana doskonale wiedziała, że postąpiła słusznie.
Teraz to Leona złożyła jej wizytę w jej namiocie. Diana skinęła głową, zapraszając ją do środka i dając jej tym samym pozwolenie na wypowiedzenie się.
Zza swojej tarczy Leona wyciągnęła zawiniątko. Było to niemal idealne odwzorowanie ceremonialnych ozdób stroju Diany. Jedyną różnicę stanowiły lśniące złote detale, wzorowane zapewne na błyszczącej niczym słońce zbroi Leony.
— To na Koronację. Podarunek, by poprawić stosunki z naszą wiarą. Nie oczekuję, że chciałabyś go teraz przyjąć.
— Chcę, jeśli jest od ciebie. — Diana zrobiła krok w kierunku poprzedniej królowej Eozji. — Założę je.
— Nie ma już po co ich zakładać. Nie po tym, co się stało.
— Oczywiście, że jest po co. — Diana skupiła się na głębokim wdechu. Nie chciała, żeby stłumiona w niej frustracja wzięła w górę i przelała się na Leonę. — Ludzie. To dla nich powróciłam.
Leona westchnęła. — Nadal cię nie rozumiem. Ale ufam ci.
— Chodź ze mną. — odpowiedziała Diana impulsywnie, trzymając w dłoniach bogato zdobiony materiał podarunku, który otrzymała od Leony. — Niech sami zajmą się sprzątaniem po sobie.
— Złożyłam przysięgę. — stwierdziła Leona. Diana przyjrzała się jej uważnie, po czym wyciągnęła w jej kierunku dłoń, skracając pozostały miedzy nimi dystans.
— Ja też przysięgałam. — Delikatnie przesunęła palcami po śnieżnobiałym policzku Leony, a ta przymknęła oczy, ciesząc się dotykiem Diany.
Wojownicza Królowa Qiyana[]
Qiyana jest najmłodszą z linii sióstr, które w przypadku większości ostatni Koronacji przyjmowały tytuł Królowej Ixtal. Cierpliwie czekała na swoją szansę na zdobycie Herbu i godności. Teraz, gdy nadszedł ten czas Qiyana zamierza wykorzystać moc nadaną jej w turnieju, aby ukształtować Ixtal zgodnie z własną wizją.
Ixtal[]
— To jej rok, Maro. Chyba że chcesz oddać herb Ixtal jakiejś "niższej" rodzinie?
— Ja tylko... obawiam się, że nie będzie dobrą królową. — Mara spojrzała z zaniepokojeniem przez ramię, gdy z głębi ogrodu dotarł do niej jakiś dziwny dźwięk. Przekonana, że to tylko powiew wiatru, odwróciła się z powrotem do swojej najstarszej siostry.
— Oczywiście, że nie będzie dobrą królową. — Inessa odpowiedziała niemal natychmiast. — Była męcząca podczas nominacji i bedzie widowiskiem na Koronacji. Jest jednak wystarczająco silna, żeby zerwać magię, której nam trzeba... o ile zapanuje nad sobą wystarczająco długo, by poskromić bestie, a nie pozostałe królowe.
Mara zaśmiała się.
— Oto jest pytanie.
Skądś dobiegł dźwięk łamanej gałązki. Żadna z sióstr nie odwróciła się w jego kierunku, nie przejmując się odgłosami zapadającej wokół nich nocy.
— To tylko na rok — stwierdziła Inessa. — Ile szkód mogłaby narobić?
Ukryta między winoroślami Qiyana drżała z oburzenia. Jak one śmią mówić o niej coś takiego? Te miernoty, na które marnowano każdą odrobiną luksusu, znów jej nie doceniały.
Odwróciła się od swoich sióstr, nerwowo ruszając z powrotem w stronę pałacu. Zakręciła ohmlatlem, rozkazując wichrowi, żeby otworzył przed nią drzwi. Wejście godne królowej żywiołów Ixtal. Blask rzucany przez herb odbijał się od niej bielonej srebrem broni.
Jej herb. Teraz to jej herb. A po powiązaniu go z jej krwią przed turniejem będzie jej już na zawsze.
Ten dzień był tuż tuż. Siostry Qiyany nie odważyłyby się jej przeciwstawić. A jeżeli przejawiłyby tę odwagę...
Na twarzy Qiynay pojawił się niegodziwy uśmieszek.
Wojownicza Królowa Katarina[]
Katarina wygrała herb Schemy w bezlitosnym pokazie urządzonym na arenach jej królestwa. Aby Schema mogła wyzwolić się z poniżających ją sojuszy i stać się prawowitym przywódcą regionu, podczas Koronacji będzie musiał odbyć się równie wymagający pokaz. Katarina doskonale o tym wie i nigdy nie była lepiej przygotowana na przypieczętowanie swojego wzbudzającego strach statusu prawowitej królowej królowych.
Schema[]
Zabójczyni poruszała się zwinnie i bezszelestnie. W uniesionej ręce trzymała sztylet, który miał ugodzić królową Schemy w plecy.
Wokół nadgarstka ręki, w której zabójczyni dzierżyła sztylet, owinęła się dłoń w czarnej rękawicy. 
Katarina nie ruszyła się z miejsca — po prostu sięgnęła za siebie i unieruchomiła swoją niedoszła morderczynię. — Chyba nie sądziłaś, że możesz się do mnie zakraść?
Uśmiech na ustach fioletowowłosej królowej był pobłażliwy, jak gdyby właśnie wręczono jej prezent. Bez ostrzeżenia wykręciła rękę. Kości napastniczki gruchnęły mocno. Kobieta mocno zagryzła wargę, powstrzymując bolesny krzyk. Katarina zaśmiała się.
— Widzimy, co wyprawiasz — warknęła niedoszła zabójczyni. Jej głos był przepełniony bólem — gdyby spróbowała się wyrwać, z pewnością złamałaby sobie nadgarstek.
— Prowadzę Schemę do zajęcia należnego jej miejsca. Katarina napawała się swoim głosem. — Więc nasłali zabójczynię na królową zabójców. Czego właściwie się spodziewałaś?
Ostrze Katariny nie dało jednak kobiecie czasu na odpowiedź. Królowa przyglądała się żałosnej napastniczce leżącej teraz u jej stóp. W jej oczach nie było już życia.
— Powinnaś popracować nad swoimi oczekiwaniami — zanuciła, podnosząc porzucone ostrze zabójczyni. — Niedługo zostanę królową wszystkich królowych. I nie zapomnę tego.Multimedia[]
- Wojownicza Królowa Diana
Ciekawostki[]
- Skórki wystąpiły jako wydarzenie pod koniec 2020 roku wraz z serią Prastara Knieja.
- Historie poszczególnych królestw można było odblokować poprzez wykonanie odpowiedniej dla danego kraju misji (za którą otrzymywało się także tokeny wydarzenia).
- W Eozji poprzednią królową była Leona, która wręczyła Dianie specjalny ceremonialny strój na Koronację.
- Istnieje prawdopodobieństwo, że w tym uniwersum obie bohaterki mogą być kochankami.
- Po pewnym czasie, w czerwcu 2021 roku Riot potwierdził, że obie bohaterki miały emocjonalny związek na podstawie specjalnej emotki i opowieści pt. Wzejdź ze mną.
- Istnieje prawdopodobieństwo, że w tym uniwersum obie bohaterki mogą być kochankami.
- Królestwo, w którym rządzi Qiyana ma identyczną nazwę co kraj występujący w Runeterze - Ixtal, w którym również ona rządzi.
- Prawdopodobnie Mara i Inessa także występują w obu światach jako siostry królowej.
- Kolekcja ostrzy Katariny prawdopodobnie pochodzi od ludzi, których zabiła.
- W oparciu o film z motywem skórek, można stwierdzić, że rozważano także stworzenie skórki w tej tematyce dla Miss Fortune i Leony.
