League of Legends Wiki
Advertisement
League of Legends Wiki

Historia[]

Aktualna[]

Nie waż się kwestionować mej lojalności. Nigdy nie pojmiesz, jak wiele mnie ona kosztuje.

Stanowcza w osądzie i zabójcza w walce, Katarina jest Noxus.grupanoxiańską zabójczynią największego kalibru. Najstarsza córka legendarnego generała Du Couteau, wsławiła się talentami do szybkiego zabijania niczego niepodejrzewających wrogów. Jej ognisty zapał sprawił, że wybiera dobrze strzeżone cele, często ryzykując życiem sojuszników. Lecz niezależnie od zadania, Katarina nie będzie wahała się dopełnić obowiązku pośród wichury ząbkowanych sztyletów.

Długa[]

Urodzona w jednej z najbardziej poważanych rodzin szlacheckich w Noxus.grupaNoxusie, Katarina Du Couteau od maleńkości była na uprzywilejowanej względem innych pozycji. Choć jej młodsza siostra CassiopeiaSquareCassiopeia poszła w ślady politycznie uzdolnionej matki, Katarina była prawdziwą córką swojego ojca, a przebiegły Generał Du Couteau naciskał na nią, by podążyła drogą ostrza — drogą eliminowania wrogów imperium nie z niepohamowaną brutalnością, ale z zabójczą precyzją. Był srogim nauczycielem z wieloma podopiecznymi i bardzo trudno było mu zaimponować.

Dlatego też w dzieciństwie Katariny, o ile można je tak nazwać, nie było wiele miejsca na uprzejmości czy odpoczynek. Każdą wolną chwilę spędzała na przekuwaniu siebie w broń ostateczną — poddawała próbie swoją wytrzymałość, sprawność oraz tolerancję na ból. Podkradała trucizny od najmniej zaufanych chemików w mieście i w małych dawkach sprawdzała ich przydatność na sobie, powoli budując swoją odporność oraz katalogując efekty ich działania. Pod osłoną nocy niezauważona wspinała się na najwyższe wieże.

Niezmiernie chciała zrobić coś dla Noxusu. Niezmiernie chciała dostać szansę na zademonstrowanie swojej skrytej siły w służbie imperium i tronu.

Pierwsze zadanie dostała od własnego ojca, który obozował wraz ze swoim korpusem wojennym w noc przed jedną z niezliczonych inwazji skierowanych na zachód... Miała zabić chorążego wrogiej armii, nisko urodzonego nędznika imieniem Demetrius.

Katarina była rozeźlona. Nie po to ćwiczyła całe swoje życie, by jej talenty był marnowane na jakąś miernotę ledwie zdolną do zamachania mieczem! Nie był wystarczająco dobrym celem. Zamiast wykonać zadanie, Katarina prześlizgnęła się do obozu wroga i podcięła gardło wrogiemu dowódcy, kiedy spał. Bezbłędnie wykonana robota. Na pewno przyniesie Noxusowi szybkie zwycięstwo i chwałę. Ojciec na pewno będzie z niej dumny.

O świcie, z twarzą umazaną popiołem, mściwy bohater Demetrius poprowadził karkołomny atak na obozowisko jej ojca. Wielu noxiańskich żołnierzy straciło życie, nawet osobista świta generała. Ojciec Katariny ledwie uszedł z życiem.

Jego gniew był nie do opisania, nie chciał nawet spojrzeć swojej córce w oczy. Przyniosła jemu i całej swojej rodzinie wstyd. Pouczył ją, że najwspanialsi zabójcy nie szukają poklasku ani chwały. Nie spodziewają się, że dostąpią zaszczytu bycia prawą ręką swojego mistrza.

Przytłoczona sytuacją Katarina w samotności oddaliła się w nieznane. Chciała wypełnić swoje pierwotne zadanie. Pozbawić Demetriusa życia. Mimo to, jej umysł zboczył na inny tor. Czy kiedykolwiek sobie to wybaczy? Jak mogła być tak głupia?

Rozkojarzywszy się głęboko nie zauważyła napastnika, dopóki ten prawie nie wykłuł jej oka.

Za porażkę Katariny Generał Du Couteau wysłał za nią innego ze swoich uczniów — TalonSquarebezimiennego wyrostka wyciągniętego z jednej z pomniejszych gildii zabójców. Choć krew strumieniami spływała jej po twarzy, lata rygorystycznych treningów dały o sobie znać i ostrza natychmiast znalazły się w jej rękach.

Sześć godzin później rzuciła odciętą głowę Demetriusa wprost pod nogi swojego ojca.

Powiedziała generałowi, że zastanawiała się nad pozbawieniem go głowy, lecz w końcu zdecydowała, choć nie było to łatwe, iż podjął właściwą decyzję, posyłając za nią zabójcę. Zawiodła. Nie jako zabójczyni, nie jako córka, lecz jako Noxianka.

Będzie musiała ponieść konsekwencje. Przebiegła palcami po świeżej, głębokiej ranie na lewym oku i pomyślała o cenie, którą innym przyszło zapłacić za swoją arogancję.

Wiedziała, że straciła przychylność ojca i już nigdy jej nie odzyska. Wychowa innych na jej miejsce, tylko po to, by jej dopiec. Pomimo tego przysięgła sobie, że odzyska dobre imię bez względu na to, ile będzie ją to kosztować, i ponownie odda swoje talenty w służbie imperium, stając się złowieszczą bronią, którą zawsze pragnęła zostać.

Stara II[]

Katarina, wiedziona niepohamowanym instynktem zabójczyni, wykorzystuje swe talenty skrytobójcze w imię chwały Noxus.grupaNoxusu i swej rodziny. Choć z zapałem dokonuje coraz bardziej zadziwiających czynów, brawura czasem staje się dla bohaterki źródłem kłopotów.

Już od dzieciństwa Katarina przejawiała wrodzony talent do walki. Jako córka wybitnego generała armii Noxusu mogła wieść takie życie, jakie zechciała. Spośród wszystkich dróg, wybrała jednak ścieżkę ostrza. Szkolona pod czujnym okiem wiodących zabójców z Noxusu, na czele z najlepszym z nich, własnym ojcem, Katarina wkrótce doczekała się swego pierwszego zadania. Cel jej misji był zatrważająco prosty: zgładzenie Demacia.grupademaciańskiego oficera niskiej rangi. Gdy Katarina wyruszyła zinfiltrować obóz wroga, nadarzyła jej się okazja do zaatakowania demaciańskiego generała zamiast swego celu. Nie mogła się oprzeć. Śledziła ofiarę do samego namiotu, cicho wyeliminowała strażników i poderżnęła gardło generałowi. Usatysfakcjonowana swym imponującym wyczynem, zniknęła w ciemnościach nocy. Euforia opuściła Katarinę już następnego dnia, kiedy to jej pierwotny cel, demaciański oficer, przygotował zasadzkę, w którą wpadli niczego nie podejrzewający żołnierze Noxusu. Mimo iż Noxianie walczyli dzielnie, ponieśli ogromne straty. Katarina, wściekła na samą siebie, wyruszyła, by naprawić swój błąd i tym razem wykonać zadanie. Gdy powróciła do obozu, zdała sobie sprawę, że jej pierwotny cel jest zbyt silnie strzeżony, by bezszelestnie pozbawić go życia. Chwytając ostrza w dłonie, Katarina przysięgła, że nie spocznie, póki nie zgładzi demaciańskiego oficera. Rzuciła się w wir walki i rozpoczęła taniec zabójczej stali. Strażnicy padali jeden po drugim, rażeni ciosami błyskających ostrzy. Każde uderzenie przybliżało zabójczynię do upragnionego celu. Wreszcie wykonała swe zadanie i odzyskała honor — wystarczył jeden celny rzut sztyletem. Zakrwawiona i posiniaczona Katarina z trudem uszła demaciańskim wojskom. Pojawiła się w Noxusie już jako zupełnie odmieniona osoba. Blizna, która została jej po pamiętnym, nocnym starciu, zawsze przypomina Katarinie, że chęć wykazania się nie powinna stawać na drodze do wykonania zadania.

Stara I[]

Katarina, wywodząca się z Noxus.grupanoxiańskiej szlachty, od dziecka nabywała biegłości w posługiwaniu się nożem. Żywiołowa i niepokorna dziewczyna wyrosła na piękną i zabójczo groźną kobietę. Pasję życia Katariny studzi poczucie obowiązku oraz lojalności wobec rodziny. Jej niepohamowany wigor bywa źródłem problemów, gdyż głos rozumu często stoi w sprzeczności z tym, co podpowiada jej serce.

Katarina, swobodnie usposobiona córka prominentnego noxiańskiego generała, zawsze dostawała wszystko, co najlepsze. Obdarzona naturalnymi talentami bojowymi, odkryła w sobie zamiłowanie do ostrzy. Ku uciesze rodziny trenowała pod okiem najlepszych noxiańskich zabójców. W niedługim czasie instruktorzy Katariny uznali, że czas, by przeszła chrzest bojowy – zlecili jej zabicie prominentnego Demacia.grupademaciańskiego żołnierza. Gdy przekradała się w mrokach obozu, opanowała ją nieodparta chęć wykazania się. Kiedy na jej drodze przypadkowo pojawił się wrogi generał bez ochrony, młoda zabójczyni bezszelestnie poderżnęła mu gardło. Następnie zniknęła w ciemnościach, zadowolona ze swojego imponującego dokonania. Jej radość jednak szybko minęła, gdyż nazajutrz jej pierwotny cel, prominentny żołnierz będący genialnym strategiem, urządził zasadzkę na noxiańskich żołnierzy. Katarina rzuciła się w wir walki, by naprawić swój błąd. Blizna na lewym oku stanowi pamiątkę po tym wydarzeniu. Mimo że w końcu wykonała swoje pierwotne zadanie, reputacja jej rodziny została nadszarpnięta. Tamtego dnia Katarina przysięgła sobie, że już nigdy nie da się ponieść emocjom – będzie przynosić chwałę Noxus i rodzinie. Jednakże łączenie pasji z obowiązkami to nieustanne wyzwanie. W oczach świata Katarina stanowi symbolem noxiańskiego patriotyzmu, lecz rudowłosa zabójczyni jest postacią o wiele bardziej wielowymiarową.

Nigdy nie podawaj w wątpliwość mojej lojalności. Nigdy nie pojmiesz, jak wiele mnie ona kosztuje.KatarinaSquareKatarina

Przypisy

Advertisement