Góra Targon to najpotężniejszy i najwyższy szczyt znajdujący się w centralnej części Valoranu.
„Podobnie jak wiele innych, mitycznych miejsc, Góra Targon przyciąga wielu marzycieli, szaleńców i poszukiwaczy przygód. Ci, którzy przetrwają zabójczą wspinaczkę, dowiedzą się, że niebo wokół Góry Targon pełne jest ciał niebieskich – słońca i księżyców, konstelacji, planet, przemierzających mrok ognistych komet, a także interesujących układów gwiazd. Żyjący u podnóża ludzie wierzą, że są to aspekty dawno zaginionych gwiezdnych istot – stworzeń, których wiek i potęga wymykają się ludzkiemu rozumieniu.”
Opis
Lokalizacje
Obecnie jest 5 znanych miejsc.
Szczyt Targonu
Targon to ogromna, wyprażona słońcem skała pośród szczytów niemających sobie równych pod względem wielkości. Położona z dala od cywilizacji Góra Targon jest niemalże niedostępna – w jej pobliże docierają wyłącznie najbardziej zdeterminowani.
Plemię Rakkor
Główna osada ludzka Targonu. Są wojownikami, którzy poświęcają się dla wiedzy i siły w czasie morderczych walk. Z tego plemienia pochodzą 
Atreus i 
Leona.
Świątynia Solari
Świątynia była olbrzymią cytadelą mieszczącą się po wschodniej stronie Góry Targon. Była istną lśniącą iglicą z pozłacanego marmuru i wypolerowanego granitu. W tym miejscu wyznawcy poznają nauki świętego zakonu – wielbienie słońca jako źródła wszelkiego życia i odrzucenie wszelkich innych form światła, uznając je za fałszywe. Jego przykazania były absolutne i sztywne, ale kierowana przez przepowiednię proroka. W tym miejscu swoją siedzibę mają Ra-Horacy - wojownicy Solari, którzy są wybierani wpośród Rakkorów.
Świątynia Lunari
Położona w zacisznym przyczółku gór w jaskini. To miejsce, w którym inkwizycja Solari chroniła artefakty wymarłej grupy Lunari. 
Diana przypadkowo odkryła to miejsce i zdobyła sprzęt, który zmienił jej przeznaczenie.
Srebrne Miasto
Lśniące miasto, które objawiało się na samym szczycie gór, gdzie w kaskadach duchowej iluminacji, promieniach jasnego światła, spiralach kolorów oraz lśniącej sylwetce potężnego miasta ze złota i srebra, unosiło się w powietrzu. To w tych miejscu zarówno Diana jak i Leona otrzymały potężną moc Aspektów (odpowiednio Księżyca i Słońca). Natomiast Atreus został pośmiertnie przemieniony w Pantheona - Aspekt Wojny.
Kultura
Ogólnie
Symbol Targonu
Na temat tego szczytu krąży wiele legend, począwszy od opowieści o gniewnych wojownikach obdarzonych niezwykłymi mocami, a skończywszy na fantastycznych opowieściach o bóstwach i ich niebiańskich siedzibach, które spadły na ziemię, dając początek górze. Niektóre podania głoszą nawet, że jest ona w rzeczywistości tytanem śpiącym od czasów starożytności.
Podobnie jak wiele innych, mitycznych miejsc, Góra Targon przyciąga wielu marzycieli, szaleńców i poszukiwaczy przygód. Ci, którzy przetrwają pełną mozolną podróż, witani są jako pielgrzymi przez przedstawicieli rozproszonych, plemiennych społeczności, jakie rozbiły obozowiska u podnóża tego olbrzyma.
To właśnie tutaj zmęczony podróżny dowiaduje się o plemionach, takich jak Rakkor, które od tysiącleci stawiają czoła nieprzyjaznemu klimatowi tych niegościnnych ziem. Lud ten łączy wierzenie, iż zamieszkiwanie w cieniu tych olbrzymich skalnych struktur zostało im nakazane przez tajemnicze siły. Ich cel oraz tożsamość ich twórcy – jeśli przyjąć, że takowe w ogóle istnieją – pozostają zagadką, albowiem śmiertelnicy nigdy nie poznają umysłów zaginionych stworzycieli tej góry. Stanowi ona ważny punkt wielu różnych wierzeń, wszystkie one powiązane są jednak z Solari – kultem słońca, będącym dominującą religią w tej krainie. Najwyższa świątynia Solari położona jest na wschodnim stoku góry, a jedyna prowadząca do niej droga wiedzie kolejno przez chwiejne mosty linowe, rozciągające się nad przepastnymi kanionami, kręte schody wykute w skale, a także wąskie półki, wystające ze ścian pokrytych pradawnymi symbolami oraz olbrzymich rozmiarów podobiznami.
Niektórzy śmiałkowie podjęli się próby wejścia na szczyt tej niezdobytej góry – być może w poszukiwaniu mądrości oraz oświecenia lub też w pogoni za sławą lub innym pragnieniem skrywanym w głębi duszy. Tubylcy zamieszkujący podnóże góry dopingują śmiałków rozpoczynających wspinaczkę, wiedząc jednak, iż góra uzna większość z nich za niegodnych jej sekretów. Tych, których to spotka, czeka śmierć.
Same ściany góry, a także zdradzieckie warunki panujące na jej stokach, czynią wspinaczkę niezwykle trudną. Tutejsze skały usiane są powykręcanymi ciałami tych, którym nie udało się zdobyć szczytu. Wspinaczka jest rzeczą prawie niemożliwą – to wyczerpujący sprawdzian siły, charakteru, uporu, woli oraz determinacji. Niektórzy wspinają się tygodniami lub miesiącami, inni zaś jeden dzień, góra jest bowiem niestała i często się zmienia. Na tych, którzy jakimś cudem dotrą do celu, czekają kolejne próby. Część z nich znajduje na szczycie pustkę – porzucone ruiny i zatarte ryciny, których nie sposób odczytać. Oznacza to, że z nieznanych nikomu powodów góra uznała, iż wspinaczowi brak jest ducha.
Inni zaś widzą szczyt spowity pobłyskującym światłem, przez które dojrzeć można rozmaite cuda i odległe widoki – niesamowite, kuszące wizje mitycznej krainy. Większość z tych, którzy tu dotarli, nie jest w stanie sprostać tej ostatniej próbie – wycofują się, przerażeni widokiem owej nieludzkiej dziedziny. Spośród niewielu, którzy zdecydują się iść naprzód, większość nie wraca w ogóle, inni zaś pojawią się ponownie po upływie kilku minut, lat lub nawet wieków.
Pewne jest tylko jedno – ci, którzy wracają, są całkowicie odmienieni.
Aspekty
Niebo wokół Góry Targon pełne jest ciał niebieskich – słońc i księżyców, a także konstelacji, planet, przemierzających mrok ognistych komet, a także interesujących układów gwiazd. Żyjący u podnóża ludzie wierzą, że są to aspekty dawno zaginionych gwiezdnych istot – stworzeń, których wiek i potęga wymykają się ludzkiemu rozumieniu. Niektórzy wierzą, że zdarza im się schodzić z góry, przybrawszy błyszczące ciała tych wspinaczy, których uznają za godnych tego zaszczytu. Zdarza się to niezwykle rzadko, a o postaciach tych krążą niesamowite opowieści, przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Pojawienie się jednego choć Aspektu jest rzeczą rzadką, dlatego wieści o kilku takich istotach, objawiających się jednocześnie, zasiały strach i niepewność wśród mieszkańców okolic góry. Jakież to zagrożenie wymaga, by tak wiele potężnych istot stawiło mu czoła?
Plemiona
Rakkor
Życie na wysokich zboczach Targonu pełne jest niebezpieczeństw. Gdy lśniąca mgła otaczająca szczyt opadnie, nie przychodzi sama. Pozostawia po sobie wszelkiego rodzaju rzeczy nie z tego świata, gdy znika – świetliste stworzenia, które zabijają nieostrożnych, i mamroczące głosy, które wypowiadanymi tajemnicami doprowadzają śmiertelników do szaleństwa.
Żyjąc dzięki górskim roślinom i swoim stadom, plemię Rakkor codziennie mierzy się z granicami ludzkiej wytrzymałości. Trenują umiejętności walki, aby uczestniczyć w wojnie na końcu świata. Rakkor oznacza Plemię Ostatniego Słońca, a jego członkowie uważają, że istniało wiele światów przed tym i wszystkie z nich zostały zniszczone przez wielki kataklizm. Plemienni prorocy wierzą, że gdy słońce zostanie zniszczone nastanie koniec, więc wojownicy muszą być gotowi do walki z tymi, którzy chcą je zgasić.
Dla Rakkorów walka jest aktem poświęcenia – ofiarą składaną słońcu, aby świeciło dalej. Od wszystkich członków plemienia oczekuje się, że będą walczyć i zabijać bez litości i wahania. Wojownicy Rakkor wyszkoleni są, by zabijać gołymi rękoma tak skutecznie, jak tylko pozwala na to sztuka walki, oraz zaciekle władać dużą ilością broni. Jednym z nich jest wojownik o kamiennej twarzy - Pantheon, który jest jednocześnie Aspektem Wojny.
Solari
Zwiastun Leony
Szczyt Targon to domena zarezerwowana dla specjalnej kasty wojowników Rakkor, którzy poczuli zew. Członkowie tej elitarnej grupy, zwanej Solari, odkładają na bok oręż, poświęcając swe życie czczeniu Słońca. Wojownicy Solari, zwani również jako Ra-Horacy jest rakkorskim tytułem, który oznaczał ich jako Wyznawców Horyzontu. Jednocześnie rozwinęli jeszcze bardziej wojenną sztukę posługiwania się bronią. Według legend, Solari zostali założeni przez wojownika, który potrafił razić swych wrogów czystą mocą Słońca. Zajął szczyt góry Targon, najbliższy słońcu punkt w Valoranie. Poświęcił się Słońcu, a kolejne pokolenia Solari zachowały tę tradycję po dziś dzień.
Pomimo utrzymania tradycji, żaden wojownik nie posiadał mocy założyciela. Do czasu, kiedy pojawiła się Leona. Starszyzna zabrała ją z rodzimego plemienia Rakkor wierząc, że ona jest wybranką z ich snów oraz starożytnej przepowiedni mówiącej o wojowniczce, w której ogień płonął jaśniej niż słońce. Miała być córą Targonu będącą kluczem do zjednoczenia niebiańskiej krainy. Jakiś czas później, Leona jako dowódczyni Ra-Horaków przyprowadziła do starszyzny Dianę - zaginioną członkinię plemienia, która miała mocno wstrząsające wieści. Po dość dramatycznych konsekwencjach, Leona w czasie pościgu za heretyczką, otrzymała niebiańską moc Aspektu Słońca oraz wspaniały pancerz i miecz ze złota. Wciąż miała swoje wspomnienia oraz myśli, a także kontrolowała swoje ciało, ale coś potężnego i nieludzkiego wybrało ją jako naczynie dla siebie. Obdarowało ją niesamowitą mocą oraz wiedzą, która ciążyła na jej duszy. Wiedzą, którą mogła podzielić się tylko z jedną osobą. Teraz bardziej niż kiedykolwiek Leona wiedziała, że musi odnaleźć Dianę.
Lunari
Odkrycie Diany
Według Solari, wszystko, co żywe pochodzi od słońca, a światło księżyca jest zdradliwe i tworzy cienie, w których tylko mroczne stworzenia znajdują schronienie. Jednakże dla Diany światło księżyca było urzekające i piękne, zaś słońca nie mogło się z nim równać. Każdej nocy dziewczyna śniła o wędrówce na szczyt góry, a potem budziła się i wymykała z siedziby nowicjuszy, aby zbierać kwitnące w nocy kwiaty i obserwować, jak wody strumieni srebrzą się w świetle księżyca.
W pewnym momencie, kiedy zamiatała świątynną bibliotekę w ramach kary za kłótnię z przedstawicielem starszyzny, błysk światła za jednym z regałów przyciągnął uwagę Diany. Po krótkich poszukiwaniach odnalazła częściowo spalone strony starożytnego manuskryptu. Zabrała je i przeczytała w świetle pełnego księżyca tej samej nocy. To, czego się dowiedziała, otworzyło drzwi w jej duszy. Znalazła informacje o wymarłej grupie zwanej Lunari – ludziach, którzy wierzyli, że księżyc jest źródłem życia i równowagi. Fragmenty tekstu, które przeczytała, potwierdzały, że Lunari mówili o wiecznym cyklu – noc i dzień, słońce i księżyc – który utrzymywał świat w idealnej równowadze.
Przez lata zapoznawała się z archiwami Solarich w samotności, aż do chwili odkrycia zaszyfrowanej wiadomości, ukrytej w starej księdze, która naprowadziła ją na trop opuszczonej doliny na górze Targon. W pewnym punkcie podróży, zauważyła starszą kobietę, która kierowała się w tym samym kierunku oraz poprosiła Dianę o pomoc. Gdy dotarli na szczyt, starsza towarzyszka zniknęła a Dianę wypełniła tajemnicza energia. Diana zaczęła schodzić z góry, kompletnie nieświadoma otoczenia, dopóki nie trafiła na szczelinę w zboczu – wejście do jaskini, które pozostałoby niewidoczne, gdyby nie światło księżyca.
Zmarznięta i potrzebująca schronienia na noc Diana weszła do jaskini. Wewnątrz jaskinia rozszerzała się. W środku znajdowały się ruiny, które niegdyś mogły być świątynią lub dużą salą. Kruszejące ściany ozdobiono wyblakłymi freskami, przedstawiającymi wojowników odzianych w srebro i złoto, którzy walczyli z niekończącymi się falami groteskowych stworów, gdy z nieba spadały komety bladego światła. Na środku komnaty znajdował się miecz w kształcie półksiężyca oraz niesamowity pancerz - kolczuga ze srebrnych pierścieni i wspaniała zbroja z wypolerowanej stali. Diana uzbroiła się w znaleziska, zapomnianą wiedzę oraz w moc Aspektu Księżyca, skierowała się do świątyni starszyzny Solari chcąc ogłosić swoje znalezisko.
Diana po zamordowaniu starszyzny Solari
Jej odkrycie, poddające w wątpliwość dominację Solari zszokowało starszyznę. Ku przerażeniu Diany, ogłosili ją heretyczką i skazali ją na śmierć (zapewne od ostrza Leony - przywódczyni Ra-Horaków, która była obecna w trakcie zdarzenia). Zbulwersowana dziewczyna z powodu odrzucenia wiedzy pochodzącej ze świętej góry, wpadła w furię mordując całą starszyznę, a zaskoczona Leona przewróciła się na plecy z dymiącym pancerzem, jakby dopiero co wyszedł z kuźni. Przerażona swoim występkiem, Diana uciekła z miejsca zbrodni.
Diana będąc ścigana przez wojowników Ra-Horak, pragnie teraz poskładać w całość wspomnienia Lunari, które znajdują się w głębi jej umysłu. Prowadzona przez niepewne wspomnienia i urywki starożytnej wiedzy wie jedno — Lunari i Solari nie muszą ze sobą walczyć, a na nią czeka coś większego, niż los zwykłej wojowniczki. Nie wie, jakie przeznaczenie ją czeka, ale odnajdzie je za wszelką cenę.
Ciekawostki
- Dawniej, Góra Targon nazywała się jako Góra Gargantuan.
- Imię lidera Kor - Jagen z niemieckiego oznacza polowanie.
- League Community Podcast stworzyło specjalny odcinek poświęcony nowej historii Góry Targonu.
- Przed wydaniem
Leony, plemię Rakkor wcześniej nosiło nazwę Stanpar. - Bransoleta Targonu, Księżycowe Czaroostrze, Naszyjnik Żelaznych Solari, Oko Ekwinokcjum, Reliktowa Tarcza i Zbocze Góry są przedmiotami przydzielonymi do tej krainy.
Multimedia
Bohaterowie
| Bohater | Więzi |
|---|---|
 Aurelion Sol, Architekt Gwiazd
|
Kosmiczny byt wpływający na kulturę Góry Targon |
| Diana, Pogarda Księżyca
|
Miejsce narodzin; Niebiański Aspekt Księżyca |
| Leona, Promyk Jutrzenki
|
Miejsce narodzin; Niebiański Aspekt Słońca |
| Pantheon, Mistrz Wojennego Rzemiosła
|
Miejsce narodzin; Niebiański Aspekt Wojny |
