Historia[]
Aktualna[]
„Najlepiej – to ja codziennie definiuję to pojęcie.”
W odróżnieniu od swego brata 
Dariusa, Draven nigdy nie zadowalał się zwycięstwem w bitwie. Pożądał sławy, uznania i chwały. Początkowo szukał ich w 
noxiańskiej armii, jednak jego zamiłowanie do dramatyzmu nie zostało należycie docenione. Obsesyjnie szukając sposobu na pokazanie światu „Dravena”, zajął się więziennictwem. Tam zyskał tak pożądaną przez siebie sławę, zamieniając nudne egzekucje w prawdziwy spektakl.
Podczas pierwszej egzekucji Draven zszokował widzów, gdy rozkazał skazańcowi salwować się ucieczką. Już lada chwila zniknąłby on wszystkim z oczu, gdy nagle powalił go idealnie wymierzony topór ciśnięty przez Dravena. Wkrótce, podczas każdej egzekucji wykonywanej przez Dravena, noxiańscy skazańcy mieli salwować się ucieczką, łudząc się, że ujdą z życiem. Draven stał się głównym aktorem we własnym teatrze śmierci. Za jego sprawą egzekucje stały się wiodącą formą rozrywki. Widownia szalała z dzikiego zachwytu, kiedy zdesperowani więźniowie próbowali uciekać przed zabójczymi toporami. Żaden z nich nie przeżył. Odrzucając ponure czarne mundury noxiańskich katów, Draven wolał ubierać się w wyróżniające go jaskrawe stroje. W tymże celu opracował dla siebie również specjalny zestaw ceremonialnych gestów i ruchów. Tłumy widzów ściągały do Noxusu, aby zobaczyć Dravena w akcji, a opowieści o jego wyczynach szybko obiegły okolicę. W miarę jak rosła jego popularność, i bez tego próżny już Draven coraz bardziej zadzierał nosa. Znajdował się w samym centrum uwagi. Nie trzeba było długo czekać, gdy jego ambicje wykroczyły poza granice Noxusu. Draven stwierdził, że cały świat winien poznać jego wspaniałe dokonania.
Stara[]
Dravena, w przeciwieństwie do jego brata Dariusa, nigdy nie satysfakcjonowało samo zwycięstwo na polu bitwy. Łaknął uznania, splendoru i chwały. Wpierw postanowił, że zyska sławę w szeregach noxiańskiej armii, lecz nie doceniono tam jego talentu. Wciąż żądny rozgłosu, postanowił podjąć pracę w więzieniu. W tym zawodzie udało mu się zdobyć popularność, ponieważ potrafił przemienić najnudniejszą egzekucję w widowisko.
Podczas pierwszej egzekucji wprawił gapiów w osłupienie, gdy nakazał skazańcowi, by ten zaczął uciekać. Kiedy mężczyzna oddalił się na taką odległość, że niemal zniknął z pola widzenia, Draven cisnął w niego toporem i pozbawił życia. Po pewnym czasie egzekucje Dravena przemieniły się swoisty konkurs, w którym skazańcy rzucali się do ucieczki, próbując uchronić się przed śmiercią. Miejsce straceń stało się głównym źródłem rozrywki mieszkańców miasta. Gapie wpadali w euforię, a przerażeni więźniowie za wszelką cenę próbowali umknąć przed katowskim toporem. Żadnemu nie udało się uciec. Draven porzucił posępny czarny strój noxiańskiego oprawcy na rzecz bardziej krzykliwych strojów i wypracował zestaw charakterystycznych ruchów, które wyróżniały go na tle innych egzekutorów. Nieprzebrane tłumy gapiów pragnęły zobaczyć Dravena w akcji. Wieści o jego dokonaniach rozchodziły się błyskawicznie. I tak już próżny Draven, w miarę jak rosła jego popularność, coraz mocniej zadzierał nosa. Uwielbiał być w centrum uwagi. Po pewnym czasie jego ambicja zaczęła sięgać poza granice Noxus. Uznał on, że cały świat powinien dowiedzieć się o jego niezwykłych dokonaniach.
„To ja ustalam wysokość poprzeczki”—Draven
