Azir/historia

Omah Azir
Imperator Pustyni
Cena
NE	4800
NE	4800
RP	880
RP	880

Historia

Azir
Przydomki	Ukochana Matka Pustyni Złote Słońce
Płeć	Mężczyzna
Rasa	Wyniesiony (forma Jastrzębia)
Broń	Słoneczny Dysk Piaskowi żołnierze
Miejsce urodzenia	Shurima
Frakcja	Shurima
Rezydencja	Stolica, Shurima
Grupy	E-SportE-Sport Festyn Księżyca

Krótka

Niegdyś śmiertelnik zaślepiony własną ambicją, Azir powrócił jako wyższa istota, sprawująca całkowitą władzę nad piaskami pustyni. Pragnie przywrócić Shurimie dawną chwałę, ale niektórzy podważają jego prawo do rządzenia. Jednakże moc Azira jest niepodważalna.

Długa

„Shurima była niegdyś chlubą Runeterry. Ponownie do tego doprowadzę.”

Shurima była niegdyś chlubą Runeterry. Ponownie do tego doprowadzę.

Azr był śmiertelnym imperatorem Shurimy w dawnych czasach, dumnym mężczyzną, który był blisko zyskania nieśmiertelności. Jego arogancka duma doprowadziła do tego, że został zdradzony i zamordowany w chwili swojego największego triumfu, ale teraz, wiele tysiącleci później, odrodził się jako Wyniesiona istota o potężnej mocy. Teraz, gdy jego zagrzebane miasto wyłoniło się z piasków, Azir pragnie przywrócić Shurimie dawną chwałę.

Tysiące lat temu Shurima była rozległym imperium, które podporządkowało sobie wiele krain dzięki potężnym armiom prowadzonym przez niepokonanych wojowników zwanych Wyniesionymi. Shurima, rządzona przez ambitnego i żądnego władzy imperatora, była najwspanialszą krainą w tamtych czasach. Żyzna ziemia błogosławiona mocą słońca, która lśniła z olbrzymiego złotego dysku unoszącego się na szczycie świątyni w sercu stolicy.

Azirowi, najmłodszemu i najmniej lubianemu synowi imperatora, nie była pisana chwała. Ze względu na liczne rodzeństwo nie miał szans zostać imperatorem. Prawdopodobnie skończyłby jako kapłan lub zarządca jakiejś zapadłej prowincji. Był szczupłym, sumiennym chłopcem, który spędzał więcej czasu nad tekstami zgromadzonymi w Wielkiej Bibliotece Nasusa, niż trenując walkę pod okiem Renektona, bohatera Wyniesionych.

Pośród półek wypełnionych zwojami, księgami i tabliczkami Azir spotkał młodego niewolnika, który odwiedzał bibliotekę praktycznie codziennie w poszukiwaniu tekstów, których pragnął jego mistrz. Niewolnicy w Shurimie nie mogli posiadać imion, ale chłopcy się zaprzyjaźnili i Azir złamał to prawo, nazywając druha Xerath, co oznacza „Ten, który się dzieli”. Wyznaczył Xeratha – chociaż zachowywał ostrożność, aby nie nazwać go publicznie – na swojego osobistego niewolnika. Od tej pory wspólnie poznawali historię Shurimy oraz jej Wyniesionych bohaterów.

Podczas corocznej wędrówki po imperium z ojcem, braćmi oraz Renektonem, królewska karawana zatrzymała się na noc w znanej oazie. Azir i Xerath wymknęli się w nocy, aby rysować gwiazdy i wykonać własne gwiezdne mapy do tych, które oglądali w Wielkiej Bibliotece. Gdy rysowali konstelacje, zabójcy nasłani przez wrogów imperatora zaatakowali karawanę. Jeden z nich znalazł chłopców i zamierzał poderżnąć gardło Azirowi, ale Xerath rzucił się agresorowi na plecy. Korzystając z zamieszania, Azir dobył sztyletu i wbił go w krtań napastnika.

Azir zabrał miecz zabitego i ruszył pędem do oazy, ale gdy dotarł na miejsce, zabójcy zostali już pokonani. Renekton ochronił imperatora i zabił agresorów, ale wszyscy bracia jego pana zginęli. Azir opowiedział ojcu o odwadze Xeratha i poprosił go, aby nagrodził chłopca, ale jego prośba nie znalazła uznania władcy. W oczach imperatora chłopiec był niewolnikiem i nie był godny jego uwagi. Azir przysiągł więc, że pewnego dnia on i Xerath staną się braćmi.

Imperator powrócił do stolicy z piętnastoletnim Azirem jako swoim dziedzicem i rozpoczął bezlitosną kampanię wymierzoną w tych, których uważał za winnych nasłania zabójców. Paranoja i egzekucje całkowicie pochłonęły Shurimę na kolejne lata, gdy imperator mścił się na każdym, kogo podejrzewał o zdradę. Jako że Azir stał się teraz następcą tronu, jego życie wciąż było zagrożone. Jednak ojciec nienawidził go i żałował, że to nie on umarł zamiast braci. Królowa była wciąż na tyle młoda, żeby urodzić synów.

Azir zaczął trenować walkę. Atak na oazę uświadomił mu, jak mało wie o wojaczce. Nauki chłopca podjął się Renekton i pod jego surowym okiem Azir uczył się władania mieczem i włócznią, dowodzenia wojownikami i zawiłej sztuki prowadzenia wojny. Młody książę podniósł status Xeratha, jedynego zaufanego powiernika, i mianował go swoją prawą ręką. Aby lepiej mu doradzał, Azir polecił Xerathowi poszukiwanie mądrości wszędzie, gdzie mógł ją zdobyć.

Lata mijały, lecz królowej nigdy nie udało się powić kolejnego dziedzica. Każde poczęte dziecko umierało w jej łonie, zanim było gotowe przyjść na świat. Tak długo, jak królowa roniła potomstwo, Azir mógł czuć się stosunkowo bezpiecznie. Na dworze imperatora pojawiły się sugestie, że nad królową ciąży klątwa. Niektórzy szeptali, że może być ona związana z osobą młodego następcy tronu. Azir zaprzeczał tym oskarżeniom, a nawet skazał na śmierć tych, którzy odważyli się wypowiedzieć je na głos.

W końcu królowej udało się powić zdrowego syna, jednak w dniu jego narodzin nad Shurimą rozpętała się straszliwa burza. Komnaty królowej opanował deszcz potężnych błyskawic, a w ich ogniu zginęła zarówno ona, jak i niemowlę. Powiadano, że imperator owładnięty szałem i rozpaczą po otrzymaniu fatalnych wieści sam odebrał sobie życie. Wkrótce jednak pałac obiegły plotki, jakoby jego ciało, spopielone do granic rozpoznania, odnaleziono na kamiennej posadzce pałacu wraz z ciałami członków jego straży przybocznej, które były w podobnym stanie.

Azir był w szoku po śmierci obojga rodziców, jednak imperium potrzebowało króla. Wkrótce przejął więc kontrolę nad Shurimą jako imperator, z Xerathem u boku. Przez następne dziesięciolecie rozszerzał granice Shurimy i sprawował surowe, lecz sprawiedliwe rządy. Wprowadził reformy, mające polepszyć życie niewolników, jednocześnie opracowując plan porzucenia tysiącletniej tradycji i całkowitego zniesienia niewolnictwa. Swoje zamiary utrzymywał w tajemnicy nawet przed Xerathem, przez co kwestia niewolnictwa stale była kością niezgody między nimi. Fundamentem imperium od zawsze było niewolnictwo, a bogactwo i potęga wielu spośród jego wielkich rodów wciąż opierały się na ciężkiej pracy zniewolonych sług. Proces przemiany tak utrwalonego porządku rzeczy nie mógł odbyć się w jedną noc, a gdyby plany Azira wyszły na jaw, nigdy nie udałoby mu się doprowadzić do ich realizacji. Mimo ogromnego pragnienia Azira, aby uznać Xeratha jako swojego brata, nie mógł tego zrobić, dopóki wszyscy niewolnicy Shurimy nie byli wolni.

Przez te wszystkie lata Xerath chronił młodego imperatora przed jego politycznymi rywalami i przewodził rozszerzaniu granic imperium. Azir ożenił się i spłodził wiele dzieci, zarówno prawowitych potomków, jak i bękartów poczętych z nierozważnych romansów z niewolnicami i kobietami z haremu. Xerath natomiast stale podsycał wizję imperatora o imperium większym i wspanialszym od każdego, które kiedykolwiek powstało. Przekonał Azira, że aby zdobyć władanie nad całym światem, władca musi stać się niezwyciężonym, bogiem wśród ludzi – istotą Wyniesioną. Gdy potęga jego królestwa osiągnęła szczyty, Azir ogłosił swą wolę poddania się rytuałowi Wyniesienia, by stanąć na równi z Nasusem, Renektonem i ich sławnymi przodkami. Wielu kwestionowało tę decyzję; rytuał Wyniesienia był ogromnie niebezpieczny i przeznaczony jedynie dla tych, którzy znaleźli się u kresu swojego żywota, tych, którzy poświęcili swe życie Shurimie i których ofiara miała zostać nagrodzona poprzez Wyniesienie. Decyzja, na kogo spłynie łaska Wyniesienia, leżała w gestii Kapłanów Słońca, nie zaś dumnego władcy, przekonanego o swej nieomylności. Jednak nikt nie mógł już powstrzymać Azira, którego arogancja rosła wraz z rozszerzaniem się granic jego imperium. Rozkazał kapłanom podporządkować się swojej woli pod groźbą śmierci.

W końcu nadszedł dzień rytuału i Azir kierował swe kroki ku Podestowi Wyniesienia, otoczony tysiącami swych żołnierzy i dziesiątkami tysięcy poddanych. Nieobecność braci Renektona i Nasusa, wysłanych przez Xeratha w celu odparcia pilnego zagrożenia, nie powstrzymała Azira przed wypełnieniem tego, co postrzegał jako swe przeznaczenie. Wspiął się po wspaniałych, złotych stopniach na szczyt świątyni stojącej w samym sercu miasta. Na chwilę przed rozpoczęciem rytuału zwrócił się do Xeratha i wreszcie ofiarował mu wolność. I nie tylko jemu, lecz wszystkim niewolnikom...

Xerath zaniemówił z wrażenia, jednak to nie było wszystko. Wziął Xeratha w objęcia i nazwał go swym bratem na wieki, tak jak mu obiecał wiele lat wcześniej. Następnie się obrócił, gdy kapłani rozpoczęli rytuał przyzywania cudownej mocy słońca. Azir nie był jednak świadomy tego, że w poszukiwaniu mądrości Xerath studiował nie tylko historię i filozofię. Posiadł mroczną sztukę czarnoksięstwa, równocześnie pielęgnując w swym sercu pragnienie wolności, które niepostrzeżenie przekształciło się w ognistą nienawiść.

W kulminacyjnym momencie rytuału były niewolnik uwolnił swe moce i strącił Azira z podestu. Pozbawiony ochrony runicznego kręgu Azir spalił się w ogniu słońca, podczas gdy Xerath zajął jego miejsce. Światło wypełniło Xeratha mocą. Zawył, gdy jego śmiertelne ciało zaczęło poddawać się transformacji.

Jednak magia rytuału nie była mu przeznaczona, a konsekwencje próby przekierowania tak ogromnych i wspaniałych niebiańskich mocy były straszliwe. Moce przywołane przez rytuał Wyniesienia eksplodowały, niszcząc Shurimę i zmieniając miasto w ruinę. Jego mieszkańcy zostali spopieleni, a wzniosłe pałace obrócone w pył. Piaski pustyni powstały i pochłonęły to, co zostało z miasta, które chwilę wcześniej stało u szczytu swej świetności. Tarcza słońca zniknęła z nieboskłonu, a setki lat pracy i wysiłku zostały zniweczone w jedną krótką chwilę przez ambicję jednego człowieka i niesłuszną nienawiść drugiego. Jedynymi pozostałościami wspaniałego miasta Azira były ruiny zatopione w piaskach pustyni i echa krzyków jego mieszkańców niesione przez nocny wiatr.

Azir nie był tego świadkiem. Został pogrążony w nicości. Jego ostatnimi wspomnieniami był trawiący go ogień i ból nie do opisania. Nie wiedział, co wydarzyło się na szczycie świątyni, nie wiedział o upadku swojego imperium. Trwał zagubiony w ponadczasowej nicości, aż tysiące lat po zagładzie Shurimy krew ostatniego z jego potomków spłynęła na ruiny świątyni i wskrzesiła go. Azir powstał z niebytu, lecz wciąż nie był kompletny; jego ciało było niczym więcej niż zarysem postaci z pyłu, ożywionego przez pozostałości po jego nieugiętej woli.

Azir, stopniowo wracając do swej cielesnej postaci, błądził pośród ruin, aż znalazł ciało kobiety z raną po zdradzieckim ciosie zadanym nożem w plecy. Nie znał jej, lecz poznał w jej wyglądzie echo swojej linii krwi. Myśli o imperiach i potędze opuściły go, gdy podniósł ciało córy Shurimy i zaniósł ją w miejsce, które było niegdyś Oazą Zmierzchu. Oaza była pusta i wysuszona, jednak z każdym krokiem Azira kamienny basen napełniał się krystalicznie czystą wodą. Azir zanurzył ciało kobiety w ożywczych wodach oazy, a gdy zmył z niej krew, jedynie cienka blizna pozostała w miejscu, w które wbito zdradziecki nóż.

Ten bezinteresowny czyn przywołał kolumnę ognia, która uniosła władcę w powietrze i nadała mu postać Wyniosłej istoty, którą planował zostać tysiące lat wcześniej. Nieśmiertelna potęga słońca wlała się w niego, tworząc fantastyczną sylwetkę w złotej zbroi oraz z głową jastrzębia i nadając mu moc władania piaskiem pustyni. Azir uniósł ramiona, a ruiny jego miasta otrząsnęły się z pyłu wieków, spędzonych w zapomnieniu, by powstać na nowo. Tarcza słońca znów wypełniła opustoszałe niebo swą boską obecnością, a ożywcze wody popłynęły wśród świątyń wyłaniających się spod piasku na jeden gest imperatora.

Azir wspiął się po schodach świątyni słońca i rozkazał wiatrom pustyni odtworzyć ostatnie chwile wyburzonego miasta. Duchy uformowane z piasku odegrały scenę sprzed wielu, wielu lat, a przerażonym oczom Azira ukazała się pełnia zdrady Xeratha. Zaszlochał, gdy ujrzał morderstwo popełnione na swojej rodzinie, upadek imperium i kradzież własnej mocy. Dopiero teraz, o całe millenia za późno, nareszcie zrozumiał głębię nienawiści, którą żywił do niego ukochany przyjaciel i sojusznik. Dzięki potędze i mocy widzenia rzeczy odległych w czasie i przestrzeni istoty Wyniesionej, Azir wyczuł obecność Xeratha gdzieś w oddali i przywołał armię piaskowych wojowników, by maszerowała u boku odrodzonego imperatora. Pod palącym słońcem pustyni Azir złożył wieczystą przysięgę.

Odzyskam swe ziemie i zażądam zwrotu tego, co moje!

Odrodzony

• Wersja pierwsza
• Wersja druga

Azir kroczył pokrytą złotem drogą Imperatora. Potężne posągi pierwszych władców Shurimy, jego przodków, uważnie obserwowały każdy jego ruch.

Pierwsze promienie wschodzącego słońca sączyły się pomiędzy budynkami. Najjaśniejsze gwiazdy wciąż świeciły nad głowami, ale słońce wkrótce zacieni ich blask. Nocne niebo nie wyglądało tak, jak Azir je zapamiętał – gwiazdy i ich konstelacje nie były tam, gdzie być powinny. Minęły tysiące lat.

Z każdym krokiem Azira jego ciężki kostur wydawał samotny dźwięk, odbijający się echem po pustych ulicach stolicy.

Kiedy ostatnio szedł tą drogą, straż honorowa złożona z dziesięciu tysięcy elitarnych wojowników podążała jego śladem, a wokół rozbrzmiewały radosne wiwaty mieszkańców miasta. Miała to być chwila jego chwały, ale została skradziona.

Teraz było to miasto duchów. Co się stało z jego ludźmi?

Imperialnym gestem Azir nakazał piaskom leżącym wzdłuż drogi unieść się, tworząc żywe posągi. To była jego wizja przeszłości, ożywione echa Shurimy.

Piaskowe figury patrzyły naprzód, z głowami pochylonymi w stronę Słonecznego Dysku wiszącego nad Podestem Wyniesienia. Wisiał nieruchomo, deklarując się chwałą i potęgą imperium Azira, choć nie było już komu na niego patrzeć. Córa Shurimy, która przebudziła go ze snu, zniknęła. Czuł ją na pustyni. Połączyła ich krew.

Gdy Azir kroczył drogą Imperatora, piaskowe echa jego ludzi prowadziły go do Słonecznego Dysku, a ich radosne miny przeradzały się w grymas przerażenia. Usta zamarły otwarte w cichym krzyku. Ruszyli do biegu, potykając się i upadając. Azir obserwował to w milczeniu, z rozpaczą obserwując ostatnie chwile życia jego ludzi.

Pochłonęła ich fala niewidzialnej energii. Obrócili się w proch i odlecieli razem z wiatrem. Co poszło nie tak z jego Wyniesieniem, że doszło do tak wielkiej katastrofy?

Azir wytężył wzrok. Maszerował, silniej stawiając każdy krok. Dotarł do Schodów Wyniesienia i wspinał się po nich, przeskakując co pięć stopni.

Tylko najbardziej zaufani żołnierze, kapłani i członkowie rodziny królewskiej mogli wejść na schody. Drogę wytyczały mu piaskowe postacie poddanych, z uniesionymi głowami, zaciętymi minami i cichym lamentem. Wkrótce także i oni zniknęli razem z wiatrem.

Biegł, pokonując stopnie szybciej niż jakikolwiek człowiek. Jego szpony wbijały się w kamień, tworząc w nim głębokie wyżłobienia. U jego boków wznosiły się piaskowe figury, które chwilę później znikały.

Dotarł na szczyt. Tam zobaczył krąg obserwatorów: najbliższych pomocników, doradców i najwyższych kapłanów. Swoją rodzinę.

Azir padł na kolana. Jego rodzina stała przed nim, poznawał dobrze każdy szczegół wszystkich postaci. Jego brzemienna żona. Nieśmiała córka, ściskająca dłoń matki. Jego syn, już prawie dorosły.

Azir z przerażeniem obserwował, jak zmienia się wyraz ich twarzy. Choć wiedział, co się stanie, nie mógł odwrócić wzroku. Jego córka ukryła twarz w falbanach sukni matki. Syn chwycił za miecz, krzycząc z całych sił. Jego żona... otworzyła szerzej oczy, w których malowała się rozpacz i żal.

Potężna energia obróciła ich w nicość.

Azir nie mógł tego znieść, ale do jego oczu nie napłynęły łzy. Jego mistyczna forma okradła go z możliwości wyrażania smutku. Z ciężkim sercem wstał z ziemi. Pozostawało pytanie, jak zachowano jego rodowód, bo co do jego przetrwania nie było wątpliwości.

Czuł echo odbijające się w powietrzu.

Szedł naprzód, zatrzymując się krok przed podestem i obserwował powietrzną retrospekcję wydarzeń.

Widział siebie w formie śmiertelnika, wznoszącego się w powietrze pod Słonecznym Dyskiem. Ramiona miał rozpostarte, a plecy wygięte w łuk. Pamiętał tę chwilę. Wypełniła go energia i jej boska moc.

Z piasku ukształtowała się nowa osoba. To jego zaufany niewolnik, Xerath.

Jego przyjaciel wypowiedział bezgłośnie tylko jedno słowo. Azir patrzył, jak jego własna postać roztrzaskuje się niczym szkło, przemieniając się w wir piasku.

Xerath – powiedział Azir.

Mina zdrajcy była nieodgadniona, ale Azir widział w nim wyłącznie mordercę.

Skąd wzięła się ta nienawiść? Azir nigdy nie zdawał sobie z niej sprawy.

Piaskowy obraz Xeratha uniósł się wyżej, energia Słonecznego Dysku skupiła się na jego postaci. Elitarni strażnicy ruszyli w jego stronę, ale przybyli za późno.

Potężna fala piasku zniszczyła wszystko, czym kiedyś była Shurima. Azir stał samotnie pośród zamierającego echa przeszłości.

Tak zginęli jego ludzie.

Azir odwrócił się w chwili, gdy pierwsze promienie brzasku uderzyły w Słoneczny Dysk. Widział już wystarczająco. Piaskowy obraz przemienionego Xeratha padł za jego plecami.

Wschodzące słońce odbijało się od pięknej złotej zbroi Azira. W tamtej chwili pojął, że zdrajca nadal żyje. Wyczuł jego zapach w powietrzu, którym oddychał.

Azir uniósł dłoń i armia elitarnych wojowników powstała z piasków u stóp Schodów Wyniesienia.

Xerath – powiedział głosem pełnym złości. – Odpowiesz za swoje zbrodnie.

Azir szedł wybrukowaną złotem ścieżką imperatorów. Ogromne statuy najwcześniejszych władców Shurimy – jego przodkowie – obserwowały jego postęp.

Mętne światło przedświtu sączyło się przez jego miasto. Najjaśniejsze gwiazdy nadal świeciły na niebie, jednak wkrótce zostaną one przysłonięte przez wschodzące słońce. Nocne niebo nie wyglądało tak jak Azir je zapamiętał; ustawienie gwiazd i konstelacji nie było takie same. Millenia przeminęły.

Z każdym krokiem ciężki kij Azira uderzał o ziemię wydając dźwięk niosący się echem po pustych ulicach stolicy imperium.

Ostatnio kiedy Azir szedł tą ścieżką towarzyszyła mu straż honorowa złożona z 10 000 elitarnych wojowników, a radosne okrzyki wydawane przez tłum były słyszane w każdym zakątku miasta. To miał być jego moment chwały, jednak został mu on ukradziony.

Teraz jest to miasto duchów. Co się stało z jego ludźmi?

Używając gestu imperatora, Azir rozkazał leżącemu wokół piaskowi powstać i utworzyć żywe posągi. To była wizja przeszłości, echo Shurimy z nadanym kształtem.

Piaskowe figury patrzyły w przód, a ich głowy skierowane były w stronę ogromnego dysku słońca zawieszonego nad Podium Wstąpienia pół ligi przed nimi. To wisiało tutaj nieruchomo głosząc chwałę i potęgę imperium Azira mimo tego iż nie pozostał już nikt kto mógłby to oglądać. Córka Shurimy, która go obudziła, ona która stanowi kontynuacje jego rodu zniknęła. On wyczuł ją na pustyni. Połączyła ich krew.

Jak Azir szedł ścieżką imperatorów, piasek niósł echo jego ludzi wskazujących na Dysk Słońca i ich radości zamieniającej się w horror. Szeroko otwarte usta w cichych krzykach. Oni odwrócili się by uciec potykając się i upadając. Azir obserwował to wszystko w rozpaczliwym milczeniu, będąc świadkiem ostatnich chwil swoich ludzi.

Oni zostali zniszczeni przez falę niewidzialnej energii zredukowaną do pyłu i rzuconą w wiatr. Co poszło nie tak z jego wstąpieniem, że skutkowało ono taką katastrofą?

Azir skupił się tylko i wyłącznie na tym. Jego marsz stał się bardziej stanowczy. W końcu doszedł on do schodów wstąpienia i zaczął się na nie wspinać pokonując po pięć naraz.

Tylko jego najbardziej zaufani żołnierze, kapłani i członkowie królewskiej rodziny mieli prawo wspinać się na te schody. Piaskowe wersje tych wybranych ułożyły się wzdłuż jego ścieżki z twarzami skierowanymi ku górze zastygłymi w grymasie, buczącymi w ciszy zanim zostaną one rozwiane.

On zaczął biec pokonując schody szybciej niż byłoby to możliwe w wykonaniu jakiegokolwiek człowieka, szpony zatapiały się w kamieniu drążąc zagłębienie. Piaskowe figury powstawały i były niszczone po obu jego stronach wraz z tym jak on się wspinał.

W końcu wspiął się na szczyt. Tu zobaczył najbliższy krąg swoich obserwatorów: jego najbliżsi współpracownicy, jego doradcy, wysocy kapłani. Jego rodzina.

Azir upadł na kolana. Jego rodzina stała przed nim idealnie odtworzona nawet w najmniejszym rozdzierającym serce szczególe. Jego brzemienna żona. Jego nieśmiała córka kurczowo trzymająca się ręki jego żony. Jego syn dumnie stojący u progu dorosłości.

Azir ze zgrozą zauważył zmianę ich ekspresji. Mimo tego iż wiedział co się zbliża nie mógł od tego odwrócić wzroku. Jego córka ukryła twarz w fałdach sukienki jego żony, jego syn wyciągnął miecz krzycząc zuchwale. Jego żona... jej oczy otwarły się szeroko i dało się w nich odczytać smutek i rozpacz.

Niewidzialne wydarzenie wymazało ich z powierzchni ziemi.

To już było dla niego za dużo, jednak Azir nie uronił ani jednej łzy. Jego nowa forma nie pozwoliła mu na wyrażenie smutku po tej stracie. Z ciężkim sercem Azir podniósł się z kolan. Nie wiedział on jeszcze tylko jakim cudem jego ród przetrwał.

Oczekiwał on ostatniego echa przeszłości.

On przeszedł do przodu, przekroczył podium i zaczął oglądać jak przeszłe wydarzenia są ponownie odtwarzane w piasku.

Zobaczył siebie w swojej śmiertelnej formie unoszącego się w powietrzu pod dyskiem słońca z szeroko rozstawionymi ramionami i wygiętymi plecami. On pamiętał ten moment. Energia przepływała przez niego , wypełniała jego byt i nadawała mu wręcz boskiej mocy.

Nagle z piasku uformowała się nowa osoba. Był to jego zaufany współpracownik, jego mag, Xerath.

Jego przyjaciel cicho wydobył z siebie jakieś słowo. Azir patrzył jak on sam rozbija się jak szkło i eksploduje zmieniając się w drobinki piasku.

"Xerath" zdradził Azira.

Ekspresja zdrajcy były nieznane, jednak Azir widział tylko twarz mordercy.

Skąd się wzięła ta nienawiść? Azir nigdy nie był jej świadom.

Piaskowa figura Xeratha zaczęła wznosić się coraz wyżej w powietrze wraz z tym jak energia słonecznego dysku zaczęła się na nim skupiać. Elitarni strażnicy zaczęli szarżować w jego kierunku jednak oni wszyscy byli zdecydowanie spóźnieni.

Brutalna fala uderzeniowa piasku rozbłysła powodując rozpad ostatniego momentu Shurimy. Azir stał samotnie pomiędzy umierającymi echami przeszłości.

A więc to zabiło jego ludzi.

Azir odwrócił się dokładnie w tym momencie kiedy pierwsze promienie słońca nowego dnia oświetliły znajdujący się nad nim słoneczny dysk. On zobaczył już wystarczająco dużo. Piaskowy obraz przekształconego Xeratha zapadł się za nim.

Promienie słońca zaczęły odbijać się na nieskazitelnej złotej zbroi Azira. W tym momencie zdał on sobie sprawę, że zdrajca nadal żyje. Wyczuł jego magiczną esencję w powietrzu, którym oddychał.

Azir uniósł rękę i armia elitarnych wojowników powstała z piasku u podnóża schodów wzniesienia.

"Xerath" powiedział, a jego głos przepełniony był gniewem "Twoje zbrodnie nie ujdą ci płazem".

Cytaty

Przy wyborze

• ► „Shurimo! Twój cesarz powrócił.”  ^p

Przy zbanowaniu

• ► „W końcu o każdego z nas upomni się piasek.”  ^p

Żart

Azir układa ramiona tak, by ułożyły się w skrzydła, po czym zaczyna chodzić jak gołąb.

• ► Azir ćwierka.  ^p
• ► „Do baru wchodzą: pies, krokodyl i gołąb.”  ^p
• ► „Każdy monarcha winien wiedzieć, jak dobrze się prowadzić.”  ^p

Prowokacja

• ► „Shurima jest prawdą! Cała reszta to zaledwie miraż.”  ^p
• ► „Całą te pustynie wyściełają prochy mych wrogów.”  ^p
• ► „Ja przetrwam gdy po tobie, nie będzie już śladu. Ha!”  ^p

Prowokując Sivir

• ► „Zaakceptuj swe przeznaczenie, Sivir.”  ^p
• ► „Musisz nauczyć się szacunku, Sivir.”  ^p
• ► „Powstań z Shurimą, Sivir! Lub niech pochłoną cię jej piaski.”  ^p

Prowokując Renektona

• ► „Zatraciłeś się, Renektonie.”  ^p
• ► „Renekton, niegdyś szlachetny wojownik, dziś szalona bestia.”  ^p

Prowokując Xeratha

• ► „Dzień twego sądu nadszedł, Xerath.”  ^p
• ► „Jesteś niczym ziarenko piasku, Xerath.”  ^p
• ► „Cesarze nie mają wrogów Xerath, jedynie zobowiązania.”  ^p
• ► „Xerath, już czas aby twa iskra wygasła.”  ^p
• ► „Już przegrałeś Xerath, teraz musisz to tylko zaakceptować.”  ^p
• ► „Wiatr poniesie twe szczątki, zdrajco.”  ^p
• ► „Przy mnie jesteś niczym cień, Xerath!”  ^p

Atak

• ► „Otworzę ich oczy.”  ^p
• ► „Niegodziwcy nie znajdą się na kartach historii!”  ^p
• ► „Zobacz co i ja ujrzałem.”  ^p
• ► „Przepływają przeze mnie pradawne moce.”  ^p
• ► „Przeznaczenie jest w naszych rękach.”  ^p
• ► „Jak śmią się opierać potędze Shurimy!”  ^p
• ► „Wystarczy jedno moje słowo by z tobą skończyć.”  ^p
• ► „Opierając się Shurimie, opierasz się przeznaczeniu.”  ^p
• ► „Nigdy nie podważaj cesarskiej potęgi!”  ^p
• ► „Shurima nie będzie tolerować sprzeciwu.”  ^p
• ► „Strzeżcie się gniewu pustyni.”  ^p
• ► „Moja jest wola Shurimy!”  ^p
• ► „Miarka się przebrała!”  ^p
• ► „Oddaj się Shurimie!”  ^p
• ► „Masz czelność mi się sprzeciwiać?!”  ^p
• ► „Wkrótce nikt nam się nie sprzeciwi.”  ^p
• ► „Kto kwestionuje nasze prawo do władzy?!”  ^p

Ruch

• ► „Wszystkie oczy zwrócone są ku nam.”  ^p
• ► „Shurima wydostanie się na powierzchnie.”  ^p
• ► „Wszystkie drogi prowadzą do Shurimy.”  ^p
• ► „Świat to pustynia, a ja jestem jej oazą.”  ^p
• ► „Moc słońca drzemie w sercu Shurimy.”  ^p
• ► „Nie musisz za mną podążać jednak pamiętaj, że mnie nie powstrzymasz.”  ^p
• ► „Przywrócę Shurimie jej dawną chwałę.”  ^p
• ► „Ci, którzy podążają za mną wypełniają swe przeznaczenie.”  ^p
• ► „Moje cesarstwo żyje w każdym ziarenku piasku.”  ^p
• ► „Piętno Shurimy przetrwa.”  ^p
• ► „Tworzymy historię.”  ^p
• ► „Niosę Shurimie odrodzenie.”  ^p
• ► „Aż każdy wyszepcze słowo, Shurima.”  ^p
• ► „Żadna ofiara nie jest mała.”  ^p
• ► „To nasze wybory nas kształtują.”  ^p
• ► „Odkopiemy to co zgubiliśmy w piaskach pustyni.”  ^p
• ► „Nikt nie zna woli pustyni lepiej niż ja.”  ^p
• ► „Przemierzamy ścieżkę chwały.”  ^p
• ► „Ludzkość powinna być poprowadzona przez tego, który wniebowstąpił.”  ^p
• ► „Ten drzemiący świat musi się w końcu przebudzić.”  ^p
• ► „Shurima żyje we mnie.”  ^p
• ► „Uwierz, że to my jesteśmy przyszłością.”  ^p
• ► „Lojalność nie pozostanie bez nagrody.”  ^p
• ► „Dobry władca wie, gdy nastaje jego czas.”  ^p
• ► „Bez Shurimy nie ma przyszłości.”  ^p
• ► „Dołącz do mnie i wnieś się na wyżyny.”  ^p

Przy wskrzeszeniu wieży za pomocą Dziedzictwa Shurimy

• ► „Powstań!”  ^p
• ► „Powróć!”  ^p
• ► „Powstań!”  ^p
• ► „Służ mi!”  ^p
• ► „Posłuży Shurimie!”  ^p
• ► „Uznaj swojego nowego władce.”  ^p
• ► „To ziemia Shurimian.”  ^p
• ► „Przejmuje to ku chwale Shurimy!”  ^p
• ► „Powróć!”  ^p

Przy użyciu Piaskowego Szturmu

• ► „Morduj!”  ^p
• ► „Podbijaj!”  ^p

Przy użyciu Powstańcie!

• ► „Pogrzebcie ich!”  ^p
• ► „Rozkaz wydany!”  ^p
• ► „Naprzód żołnierze!”  ^p

Przy użyciu Ruchomych Piasków

• ► „Zaufajcie mi!”  ^p
• ► „Wydałem rozporządzenia!”  ^p

Przy użyciu Zdobyczy Imperatora

• ► „Wniebowstąpiłem!”  ^p
• ► „Chwała Shurimie!”  ^p
• ► „Maszerujcie moi wojownicy!”  ^p
• ► „Shurima jest wieczna!”  ^p

Przy zabiciu Barona Nashora

• ► „Pokonamy tego potwora.”  ^p
• ► „Nie powstrzyma nas byle bestia!”  ^p
• ► „Kimże jest Baron w obliczu cesarza?!”  ^p
• ► „Cesarze nie potrzebują Baronów.”  ^p

Przy zabiciu Smoka

• ► „Nie pokona nas byle smok.”  ^p
• ► „Nie boję się smoków.”  ^p
• ► „Nawet smoki fascynuje potęga słońca.”  ^p

Przy zabiciu Vilemawa

• ► „To ty plączesz się w moje sieci pająku!”  ^p
• ► „Może i jesteś wielki, ale dla mnie wciąż jesteś tylko robakiem.”  ^p
• ► „Ten pająk zostanie rozdeptany w naszym marszu!”  ^p

Przy kupieniu Anioła Stróża

• ► „Cesarze żyją wiecznie.”  ^p
• ► „Odrodzę się.”  ^p

Przy kupieniu Butów Szybkości

• ► „Niech pod naszymi stopami zawsze przesypuje się piasek Shurimy.”  ^p
• ► „Będę przemieszczał się wraz z piaskiem.”  ^p

Przy kupieniu Klepsydry Zhonyi

• ► „Piaski Shurimy będą nam przychylne po wieki.”  ^p
• ► „Sam czas jest na usługach Shurimy.”  ^p

Przy kupieniu Talizmanu Wstąpienia

• ► „Bożyszcze świetności.”  ^p

Przy kupieniu Totemu Widzenia

• ► „To ja jestem wizją Shurimy.”  ^p

Po umiejscowieniu totemu

• ► „Zaufajcie mej wizji.”  ^p
• ► „Blask Shurimy!”  ^p

W trakcie Powrotu

• ► „Wasz cesarz powróci.”  ^p

Śmiech

• ► Śmiech Azira.  ^p
• ► Śmiech Azira.  ^p
• ► Śmiech Azira.  ^p
• ► Śmiech Azira.  ^p

Wyniesienie

Po rozpoczęciu rozgrywki

• ► „Przyszłość zostanie zapisana przez tych, którzy wniebowstąpili.”  ^p
• ► „Podobnie jak słońce, Shurima również wzejdzie.”  ^p
• ► „Tutaj zadecydujemy o przyszłości Shurimy.”  ^p
• ► „Odzyskam dziedzictwo, które mi skradziono.”  ^p
• ► „Dziś poznasz potęgę wniebowstąpienia.”  ^p

Po zostaniu Wyniesionym

• ► „Jestem świadectwem chwały Shurimy!”  ^p
• ► „Nie musisz za mną podążać, lecz wiedz, że mnie nie powstrzymasz.”  ^p
• ► „Poprowadzę nas ku chwale!”  ^p
• ► „Nastał mój czas... Zaufajcie mi.”  ^p

Kiedy Nasus zostanie Wyniesionym

• ► „Nasus, powróćmy do naszego prawowitego miejsca.”  ^p
• ► „Długo przyszło nam czekać, Nasus. Lecz było warto.”  ^p

Kiedy Sivir zostanie Wyniesiona

• ► „Władanie mamy we krwi, Sivir.”  ^p
• ► „Razem powinniśmy dążyć do zwycięstwa, Sivir.”  ^p

Kiedy sojusznik zostanie Wyniesionym

• ► „Nauczmy ich szacunku do wniebowstąpienia!”  ^p
• ► „Twoja kolej, by kontynuować nasze wspaniałe dziedzictwo.”  ^p

Po zwycięstwie

• ► „Shurima nie zna porażki.”  ^p
• ► „Nikt nie powinien kwestionować potęgi Shurimy!”  ^p
• ► „To dopiero pierwszy krok na długiej drodze do zwycięstwa.”  ^p
• ► „W końcu, Shurima spotka swe przeznaczenie!”  ^p

Podczas śmierci

• ► „Bleau...!”  ^p
• ► „Umm...! Hmm...! Jak...?”  ^p
• ► „Aaau...!”  ^p
• ► „Yhmych... Shurima...”  ^p

Rozwój

Prezentacja

Słynna legenda ożywa na pustyni Shurima. Wirujące piaski niosą pogłoski o powrocie starożytnego cesarza Azira.

• Bierne: Wola Imperatora: Skrócenie czasu odnowienia zwiększa prędkość ataku Azira.
  • Słoneczny Dysk: Azir tworzy Słoneczny Dysk w miejscu zniszczonej wieży (wrogie wieże inhibitora i nexusa są niewrażliwe na ten efekt). Słoneczny Dysk zachowuje się jak wieża, ale zadaje większe obrażenia i daje Azirowi złoto przy zabiciu stworów i bohaterów. Słoneczny Dysk trwa przez krótki czas, a jeżeli Azir zginie lub odejdzie za daleko, traci pancerz.
• Q: Piaskowy Szturm: Azir rozkazuje piaskowym żołnierzom atak w wybrane miejsce. Zadają oni obrażenia i spowalniają wszystkie trafione cele. Azir zyskuje prędkość ataku, jeżeli żołnierze trafią wrogiego bohatera.
• W: Powstańcie!: Azir przywołuje z ziemi niemożliwych do trafienia piaskowych żołnierzy – wspomnienie wojowników Shurimy. Azir używa swojego podstawowego ataku rozkazując im, by zaatakowali za niego i przebili się przez cel zadając obrażenia w linii. Piaskowi wojownicy nacierają, nawet gdy Azir nie znajduje się w zasięgu podstawowego ataku. Żołnierze zapadają się w ziemię po chwili, lub gdy ich imperator ich pozostawi.
• E: Ruchome Piaski: Azir doskakuje do wybranego piaskowego żołnierza. Jeżeli trafi wrogiego bohatera, zatrzymuje się, wyrzuca go w powietrze i zyskuje tarczę.
• R: Zdobycz Imperatora: Azir wzywa falangę wyposażonych w tarcze żołnierzy, którzy szarżują, odrzucając przeciwników i zadając im obrażenia. Gdy żołnierze zakończą szarżę, tworzą mur, który blokuje ruch wrogich bohaterów. Sojusznicy mogą przejść przez niego, zyskując prędkość ruchu. Ci żołnierze nie mogą się poruszać ani atakować.

Rozgrywka

Azir to walczący mag który przywołuje żołnierzy Shurimy, którzy pomagają mu kontrolować pole bitwy oraz atakują za niego. Przebijający atak tych wojowników odpowiada za większość zadawanych przez Azira obrażeń, wyróżniając go na tle innych magów. Zaklęcia Azira mają za zadanie przemieszczać go oraz żołnierzy, dzięki czemu może on pozostać bezpiecznym i stworzyć obszary niebezpieczne dla przeciwników.

Plik:Azir Insights 1.png

Azir może z łatwością kontrolować aleję dzięki swoim wojskowym i farmować z ich pomocą. Przykładowo, żołnierz umieszczony koło dystansowych stworów wroga utrudnia przeciwnikowi farmowanie lub nękanie. Gdy przeciwnik popełni błąd, Azir nakazuje atak, przemieszczając swoje oddziały za pomocą Piaskowego Szturmu, aby jak najlepiej wykorzystać okazję. Gdy władca Shurimy będzie w stanie zabić przeciwnika, może skorzystać z Ruchomych Piasków, aby wyrzucić go w powietrze, a następnie wykończyć za pomocą Piaskowego Szturmu. Jeżeli sytuacja się odwróci, szybkie Powstańcie! i Ruchome Piaski chronią Azira przed niebezpieczeństwem.

Dodajmy do tego superumiejętność Azira i władca Shurimy zyskuje jeszcze więcej kontroli nad terenem. Gdy chcecie zabić przeciwnika, rozpocznijcie od Powstańcie! i Ruchomych Piasków, by przemieścić Azira za przeciwnika. Z tej pozycji Zdobycz Imperatora przepchnie wroga w głąb terytorium Azira. Wróg w tej pozycji z pewnością polegnie na czubku włóczni. Jeżeli atak nie wchodzi w grę, superumiejętność Azira ułatwia wycofanie się z walki, odgradzając go od przeciwników.

Walki drużynowe

Podczas walk drużynowych jest podobnie jak w alei: Azir najlepiej czuje się podczas walk, które toczą się w jednym miejscu, gdzie może rozmieścić żołnierzy i eliminować wrogów z dystansu. Dzięki temu władca Shurimy doskonale sprawdza się podczas walk o Barona i smoka, blokując przeciwników za pomocą swojej superumiejętności. Jeżeli miejsce walki się zmieni, Azir musi rozważnie korzystać z Powstańcie! i Piaskowego Szturmu, aby przemieszczać swoją strefę kontroli wraz z walczącymi. Po rozpoczęciu walki Azir doskonale sprawdza się przy karaniu nieskoordynowanych przeciwników. Ruchome Piaski w połączeniu z superumiejętnością Azira oddzielają walczących na froncie wrogów od ich sojuszników zadających obrażenia, dzięki czemu łatwiej wyeliminować całą drużynę. Gdy przeciwnicy zostaną rozdzieleni, Azir rozkazuje żołnierzom zaszarżować i zadać godne strzelca obrażenia, dopóki wszyscy nie uznają jego autorytetu.

Plik:Azir Insights 2.png

Podczas potyczek w dżungli władca Shurimy może zastawić groźne zasadzki za pomocą Piaskowego Szturmu, zamieniając bezpieczne przejścia w pułapki najeżone włóczniami. Zdobycz Imperatora może całkowicie zablokować drogę, zamykając przeciwników z Azirem. Uwięzieni szybko polegną przed nim, jego żołnierzami oraz sojusznikami. Jeżeli walka potoczy się niepomyślnie, władca Shurimy może z łatwością uciec, dzięki swojej superumiejętności lub przeskoczyć ścianę za pomocą kombinacji Powstańcie! i Ruchomych Piasków.

Słoneczny Dysk nie tworzy wież dostatecznie szybko, aby były przydatne podczas walk drużynowych, ale oblężenia to zupełnie inna sprawa. Podczas atakowania wrogich inhibitorów Azir może odbudować ich wewnętrzną wieżę, zatrzymując przeciwników w ich rozsypującej się bazie i utrudniając im kontratak. W sytuacji, gdy atakowana jest baza Azira, Powstańcie! i Ruchome Piaski umożliwiają mu przeskoczenie przez ścianę i zakradnięcie się za przeciwników, w celu odbudowania wewnętrznej wieży. Przeciwnicy uwięzieni między więżą inhibitora a Słonecznym Dyskiem mogą uciec lub zostać zmiażdżeni.

Synergia

• Dobrze współpracuje z:
  • Yasuo, Pokutnik: Ta para może zabijać dość łatwo: Azir korzysta z Ruchomych Piasków, wyrzucając przeciwnika w powietrze i umożliwiając Yasuo użycie Ostatniego Tchnienia, a samemu stając między atakowanym przeciwnikiem a jego drużyną. Odpowiednio użyta Zdobycz Imperatora odepchnie drużynę, podczas gdy Yasuo sieka wroga na plasterki. Przeciwnik zabity.
  • Sejuani, Furia Zimy: Gdy Sejuani rzuci się w środek walki i nakłada Odmrożenie: na drużynę przeciwną, daje Azirowi dużo czasu na rozstawienie żołnierzy, dzięki którym będzie zadawał maksymalne obrażenia.
  • Sivir, Pani Wojny: Rykoszet Sivir oraz przebijające ataki żołnierzy zadają olbrzymie obrażenia obszarowe i rozpraszają walki drużynowe. Dzięki przyspieszeniu Wielkich Łowów Azir i jego żołnierze mogą z łatwością dogonić wrogich bohaterów.

• Ma kłopoty z:
  • Ziggs, Hextechowy Saper: Ziggs ma przewagę zasięgu nad Azirem dzięki Skaczącej Bombie, przez co imperator ma duże kłopoty podczas fazy walki w alejach. Azir nie powinien próbować niczego innego niż trzymanie się blisko wieży i farmowanie.
  • Kassadin, Wędrowiec Pustki: Dzięki swojej mobilności oraz tarczy Kassadin może doskonale poradzić sobie z kontrolą terytorialną Azira i przegonić go z alei.
  • Maokai, Spaczony Drzewiec: Azir polega na swojej umiejętności przemieszczania się za pomocą Ruchomych Piasków. Dzięki Spaczonemu Natarciu, Mistycznemu Uderzeniu oraz zmniejszeniu obrażeń Wiru Zemsty, Maokai umożliwia swojej drużynie unieruchomienie i zlikwidowanie imperatora.

Spojrzenie na bohatera

Plik:Azir Insights 3.png

Azir, zaprojektowany przez ZenonTheStoic

Co oznacza bycie imperatorem?

Przede wszystkim, imperator ma poddanych. Imperator nie działa – on rozkazuje. Pamiętając o tym, postanowiliśmy skupić się na kontrolowaniu potęgi Shurimy!

Wewnętrznie nazywamy takich bohaterów „sługomantami”. Gdy już wiedzieliśmy, że Azir stanie się kimś takim, nadeszła pora na przyjrzenie się, co działa, a co nie w tym przypadku:

Heimer pokazał nam, że autoatakujący słudzy stacjonarni prowadzą do defensywnej rozgrywki. Elise, Malzahar i Yorick pokazali nam, że gracze nie lubią sługów, którzy odbiegają bez nadzoru i robią swoje. Pająki ostatecznie trzymały się strasznie blisko, a pusklęta podążają ślepo za Złowieszczymi Wizjami. Stwory bezpośrednio kontrolowane przez gracza nie pasują do sposobu sterowania w League i nie można ich skontrować na zasadzie „trzymaj się z daleka od tego miejsca”.

Poznanie tych problemów umożliwiło nam wprowadzenie odpowiednich kompromisów do umiejętności Azira. Mając to rozplanowane, mogliśmy uczynić żołnierzy bardzo potężnymi. Co powiecie na to, że przy odpowiednim ustawieniu, wasze podstawowe ataki mogą mieć 1200 jednostek zasięgu i uderzać obszarowo?

Oto jak podeszliśmy do tworzenia i kontrolowania żołnierzy:

Powstańcie! tworzy piaskowego żołnierza w wybranym miejscu, z którego wytwarza on zagrożenie w pewnym promieniu – na razie mamy Heimerdingera. Jednakże wojownicy ci wymagają aktywnego wkładu. Azir musi zaszarżować i zakończyć animację ataku, aby żołnierze zrobili cokolwiek. Dzięki temu zarówno władca Shurimy, jak i jego przeciwnik wiedzą, że wojskowy otrzymał rozkaz. Oznacza to także, że jeżeli Azir jest ogłuszony lub ucieka, żołnierze przestają stanowić zagrożenie. W takiej sytuacji przeciwnik Azira może spokojnie zaatakować.

Piaskowy Szturm rozkazuje wszystkim wojskowym zaszarżowanie we wskazane miejsce, zadać obrażenia i spowolnić wszystkich żołnierzy, przez których przejdą. Z tego powodu Azir musi ostrożnie planować, gdzie i kiedy wysłać wojowników. Czy Azir może użyć umiejętności, aby zadać obrażenia i spowolnić, czy (będzie kontra!) umożliwi to przeciwnikowi zaatakowanie Azira, gdy jego żołnierze nie mogą się tymczasowo ruszyć?

Powstańcie! i Piaskowy Szturm tworzą zestaw, który sprawia, że imperator może sprawować odpowiednią kontrolę, jednocześnie umożliwiając przeciwnikom agresywne działania.

Miłej sługomancji!

Plik:Azir Insights 4.png

„Nie możemy się doczekać, żeby zobaczyć, jak będzie wam się grało najpotężniejszym imperatorem Shurimy. Dajcie nam znać w komentarzach, co myślicie!”

Nie możemy się doczekać, żeby zobaczyć, jak będzie wam się grało najpotężniejszym imperatorem Shurimy. Dajcie nam znać w komentarzach, co myślicie!

POCHODZENIE: Azir

Od pacyfistycznych dżunglerów po wymachujące bronią łotrzyce — każdy ze 136 bohaterów League skądś pochodzi. Oto historia Azira.

Tajfuny i piaskowe czernie

Model postaci Wella Hydrosoula

Większość bohaterów, którzy przechodzą przez proces projektowania, w końcu trafia na Summoner's Rift... Ale nie wszyscy. I chociaż zaginieni — ale niezapomniani — bohaterowie mogą nigdy nie odnaleźć swojej ziemi obiecanej, często stanowią inspirację nowych projektów i przecierają szlaki dla przyszłych bohaterów, którym to się udaje. Well Hydrosoul był właśnie jednym z takich bohaterów.

Well był magiem wody opracowywanym podczas bety League. Jego umiejętności przywoływały ulewne burze, wiry i inne wodne zjawiska. Wymagał masy efektów cząsteczkowych, a w tamtym czasie technologia League nie była zbyt rozwinięta. Ponieważ obsługa tak wymagającego pod względem efektów graficznych bohatera była niemożliwa, Wella ostatecznie spotkał smutny los, czyli anulowanie.

Ale kilka lat — i przełomów technologicznych — później projekty Wella zainspirowały powstanie nowego bohatera, którego nazwano Sethem, Magiem Piasku. Starszy projektant gry Colt "Ezreal" Hallam mówi: — Jeśli porównać Setha do Wella, to w zasadzie ten sam gość, tyle że zamiast kontrolować wodę, włada piaaaaskiem.

Seth — studium animacji

Seth był ambitnym kolesiem, który chciał zmienić wszystko w pustynię, rozszerzając w ten sposób granice królestwa Shurimy. W grze jego umiejętności pozostawiały na kilka minut piasek na mapie — im więcej umiejętności użył, tym więcej piasku powstawało. Jeśli trafiło się umiejętnością wroga stojącego na piasku, występował dodatkowy efekt, taki jak zwiększony zasięg lub podrzucenie. W pewnych iteracjach Seth miał nawet przyjaznego, piaszczystego towarzysza: przerażającego piaskowego czerwia, który sporadycznie atakował chodzących po powierzchni.

Jednak dość szybko Seth ugrzązł w projektanckich ruchomych piaskach — dodanie tak wielu efektów cząsteczkowych do gry powodowało utratę płynności na słabszych komputerach. Dla przeciwwagi zredukowano więc czas utrzymywania się piasku, potem zmniejszono liczbę cząsteczek, następnie znowu skrócono czas... aż w końcu pomysł rozsiewania piasku został całkiem porzucony. — Chcąc trafić do graczy na całym świecie, po prostu nie mogliśmy wykorzystać tego projektu — powiedział Colt. — Wciąż łamie mi to serce, ponieważ to był świetny pomysł.

Przez chwilę superumiejętność Setha przywoływała ogromne piaskowe dłonie, które zagarniały wrogich bohaterów.

Gdy Seth utracił swoje umiejętności rozsiewania piasku, pozostała mu mieszanina umiejętności, których nie łączyła już wspólna mechanika generowania stworów. Brad „CertainlyT” Wenban przejął pracę nad projektem, ale szybko stracił wenę. Grafik koncepcyjny Gem „Lonewingy” Lim mówi: — Brad pytał: „Czym w ogóle jest piasek? Czy płonie jak ogień, albo jest wolny jak lód? Czym jest?”. Potem zwariował i nie chciał dłużej pracować nad bohaterem.

Wydawało się, że Seth Mag Piasku przepadł na dobre.

Ruchome piaski

Projekt postaci Setha był równie zawiły jak jego rozgrywka. Odkąd Seth przestał rozsiewać piasek w grze, jego tożsamość „szerzącego pustynię” przestała mieć sens. Zmiana zestawu umiejętności Setha zmusiła deweloperów do ponownego wyobrażenia sobie postaci Maga Piasku, czego rezultatem była jego królewska nobilitacja: Seth stał się dawno zaginionym imperatorem Shurimy. Ta zmiana oznaczała także, że graficy i autorzy tekstów mogli eksplorować obszar, któremu (do incydentu w Shurimie) brakowało centralnej osi fabularnej.

Seth — czy raczej Azir — był ostatnim starożytnym imperatorem, zanim upadła Shurima, ale jaka dokładnie była jego rola w zagładzie królestwa? Czy do upadku doprowadziły jego nikczemne decyzje, czy może był władcą o dobrych intencjach, który popełnił kosztowne błędy? Druga możliwość wydawała się bardziej złożonym, dynamicznym podejściem i Gen zajął się przeprojektowaniem Azira z tej perspektywy.

Nowy wygląd imperatora inspirowany był przede wszystkim mitologią egipską, co wydawało się dobrze pasować, ponieważ dwaj poprzedni bohaterowie z Shurimy zostali stworzeni na podobieństwo egipskich bogów. Nasus był inspirowany Anubisem, bogiem zaświatów, a powstanie Renektona zainspirował Sobek, bóstwo o głowie krokodyla, wiązane z potęgą militarną. Podstawą tego, czym wkrótce stał się Azir, był Ra, bóg słońca. Ra był potężnym bogiem o głowie sokoła, którego często przedstawiano ze słonecznym dyskiem, takim samym jak ten, który jest obecnie symbolem Shurimy.

Shurima, Powstała z Piasków

Żołnierze, naprzód!

Azir dostał zaktualizowane tło historyczne i nowy wygląd. Teraz potrzebował nowych grafik koncepcyjnych dla swoich umiejętności. Zainspirowany jego pozycją imperatora, Gem stworzył rysunek, który jest teraz uznawany za punkt zwrotny w opracowaniu Azira: przedstawia Azira przywołującego piaskowych żołnierzy.

Teraz już wszystko do siebie pasowało... prawie.

W tamtym czasie żołnierze byli przypisani tylko do jednej umiejętności Azira — uzupełniając piaskowe dłonie i nowy projekt zabójczego wiatraka, którym była przywoływana wieża wystrzeliwująca cztery obracające się promienie śmiercionośnego światła. Gdy Daniel „ZenonTheStoic” Klein — czwarty i ostatni projektant Azira — zajął miejsce Drewa Marlowa, zdał sobie sprawę, że ówczesny zestaw do niczego się nie nadaje. — Nikt nie potrafił wymyśleć zestawu dla tego gościa — mówi Daniel. — Czasami po prostu tak się zdarza.

Ale zamiast pozwolić, by Azira znów okrył kurz, zespół ds. bohaterów spróbował ponownie zwizualizować go sobie, wykorzystując istniejące grafiki koncepcyjne i materiały w grze: model postaci, piaskowego żołnierza (z jego animacją doskoku) i zabójczy wiatrak.

Przez całe trzy dni projektanci pracowali w małych zespołach, z których każdy starał się stworzyć przekonującego bohatera od podstaw. Gdy nadszedł czas, by ujawnić projekty, okazało się, że wszystkie mają jeden wspólny element: żołnierz stanowił centralny motyw bohatera, zarówno w grze, jak i w fabule. — Wszyscy byli zdania, że pozostałe aspekty tego gościa są dość ogólnej natury — mówi Daniel. — Z wyjątkiem jego żołnierzy. Wtedy zrozumieliśmy, że wszystko musi obracać się wokół żołnierzy.

Nareszcie powstał Azir, imperator Shurimy.

Plik:Azir Insights 1.png

Wydano rozkaz

Zaprojektowanie bohatera opartego na koncepcji żołnierzy oznaczało całkowite porzucenie zestawu maga piasku. Zamiast tego stał się panem stworów, bohaterem, który kontroluje przywoływane istoty. — Decyzja, by pójść w tym kierunku, budziła obawy — mówi Daniel — ponieważ to był zupełnie niezbadany region. — Przyjrzeliśmy się bohaterom, takim jak Heimerdinger, Malzahar i Zyra, by stwierdzić, co w ich zestawach działało... a co nie:

Stwory, które atakowały automatycznie (wieżyczki Heimera), były za mało interaktywne, stwory, które działały na własną rękę (bardzo stare pusklęta Malza), nie były zabawne, a przy tym większość stworów potrafiła tworzyć agresywne strefy kontroli (rośliny Zyry), więc coś musiało to przeciwważyć. Ponadto wszystkie poprzednie stwory można było namierzać, miały punkty zdrowia i blokowały umiejętności mierzone. Próbując uniknąć znanych z przeszłości problemów z równowagą, projektanci wybrali inne podejście: żołnierzy Azira nie dało się namierzyć i nie mogli działać samodzielnie, ich działaniami i położeniem bezpośrednio sterował gracz kontrolujący Azira.

Powstały w efekcie zestaw bardzo przypominał ten, który znacie i kochacie — albo którego nienawidzicie — dzisiaj, z jedną kluczową różnicą: Azir musiał osobiście wykonać atak podstawowy na cel, aby żołnierze podążyli jego śladem. Po jednej z próbnych sesji gry Colt powiedział: — Wygląda to całkiem fajnie i rozumiem, co chcecie osiągnąć, ale czy nie byłoby lepiej, gdyby gracz po prostu wydawał żołnierzom rozkaz wykonania ataku?

— To był moment, w którym pomyśleliśmy: O kurczę. Mamy naszego bohatera — mówi Klein.

Grając Azirem, jesteście imperatorem. Tworzycie własną armię i wszystko, co robicie, stanowi dla niej rozkaz, nawet wasze kliknięcia prawym przyciskiem myszy. Azir nie musi nikogo atakować; po prostu wskazuje wroga, a potem jego piaskowi żołnierze tłuką go na śmierć.

Nauki, które przyniósł imperator

Nie jest żadną tajemnicą, że publikacja Azira należała do najtrudniejszych, a może nawet była najtrudniejsza, w ciągu kilku ostatnich lat. Naprawialiśmy błędy Azira przez kilka miesięcy po jego wypuszczeniu, co sprawiło, że gra i tak już trudnym do opanowania bohaterem wydawała się praktycznie niemożliwa. Azir miał tak wiele błędów po części dlatego, że kilka różnych zespołów w Riot (włącznie z zespołem pracującym nad Azirem) zgodziło się na to, żeby materiały powiązane z incydentem w Shurimie były gotowe w tym samym czasie. Kod Azira był naprawdę skomplikowany, a gdy nadszedł termin ukończenia prac, wciąż nękały go problemy. Jednak jego publikacja była głównym punktem wydarzenia związanego z Shurimą, więc i tak został wypuszczony.

Od tamtej pory zespół projektantów bohaterów bardzo niechętnie zobowiązuje się do przestrzegania sztywnych terminów. Nigdy nie wiadomo, co może się zdarzyć w trakcie prac projektanckich i nie chcemy znowu wypuścić bohatera, który nie jest całkiem gotowy.

Pomijając problemy techniczne, wyważenie Azira zawsze było kłopotliwe, ponieważ kłopoty sprawia sam jego zestaw. — Kompletnie nie doceniliśmy, jak trudno będzie się nim grało — powiedział Daniel. Poszczególne polecenia, czyli przyciski, które naciskacie w grze, wydają się dość łatwe — trzeba kliknąć wroga, aby zadać obrażenia — ale modyfikacja fundamentalnego systemu — czyli kliknięcie prawym przyciskiem myszy, które zazwyczaj powoduje, że to wy wykonujecie atak podstawowy (a nie żołnierze) — spowodowała niezmiernie wysokie podniesienie górnego pułapu umiejętności. Jednak mimo że jego silne strony ukrywały się pod naprawdę skomplikowanymi poleceniami, z czasem nieludzko zdolni gracze nauczyli się w pełni je wykorzystywać. Przez pewien okres, jeśli udało się nacisnąć wszystkie właściwe przyciski, Azir był przepakowany, ale w pozostałych sytuacjach w zasadzie nie nadawał się do niczego (i do dziś jest postrzegany jako dość słaby na wszystkich poziomach gry).

Fenix - 1v4 Quadrakill

Przypomnienie czasów, gdy Azir był przepakowany.

Zestaw umiejętności Azira jest tak unikalny częściowo dlatego, że w czasie, gdy był opracowywany, pula bohaterów biorących udział w rywalizacji wciąż się kurczyła. Deweloperzy uznali, że było to wynikiem nakładania się wad i zalet wielu bohaterów, więc w 2014 roku postanowili stworzyć bohaterów, którzy będą naprawdę, naprawdę wyjątkowi. Stworzenie wybitnie oryginalnego bohatera było sukcesem, ale stało się to kosztem długotrwałego wyważania. — Opracowywanie Azira to przestroga przed zbyt konsekwentną realizacją niewłaściwych celów — mówi Daniel. — W przyszłości chcielibyśmy sprawić, aby Azir był łatwiejszy do opanowania przez zwykłych śmiertelników.

Obrazy

• Wynoszony Azir
• Wyniesiony Azir
• Model 3D Azira
• Azir concept.jpg
  Szkic koncepcyjny Setha (w wykonaniu Gem Lim i Charlesa Liu)
• Azir in-game model.jpg
  Model Azira w grze (w wykonaniu Charlesa Liu)
• Azir Soldier concept.jpg
  Koncept żołnierza Azira (w wykonaniu Charlesa Liu)
• Grafika koncepcyjna Azira Władcy Grobów (w wykonaniu Charlesa Liu)
• Model Azira Władcy Grobów (w wykonaniu Maddy 'MissMaddy' Taylor)
• Model 1 żołnierza Azira Władcy Grobów (w wykonaniu Duy Khanh Nguyen)
• Model 2 żołnierza Azira Władcy Grobów (w wykonaniu Duy Khanh Nguyen)

1/10